Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: varnakiotis stathis στις 02/02/09, 15:08
-
Τα έχω όλα
Και δεν έχω τίποτα
Λείπεις εσύ
Δεν υπάρχει σήμερα
Στείλε μου φώς
Πες μου το πώς
Τη γαλήνη μου να βρώ
Ψάχνω χάρτες για ταξίδια
Γιατί όλα είναι ίδια
Για να έρθω πιο κοντά σου
Να σ'αγγίξω στα ονειρά σου
Λείπεις εσύ
Και όμως σε θέλω
Έρωτας που έφυγε
Και άφησε μια αγάπη
Να σιγοκαίει στο σκοτάδι
Στείλε μου φώς
Πες μου το πώς
Τη γαλήνη μου να βρώ
Ψάχνω χάρτες για ταξίδια
Γιατί όλα είναι ίδια
Για να έρθω πιο κοντά σου
Να σ'αγγίξω στα ονειρά σου
-
Παράτα τα, φίλε μου...
Ξέρω πως κι εσύ θα ενοχληθείς και πολλοί άλλοι ίσως, αλλά παράτα τα καλύτερα. Δεν σου πάει!
Γράφεις σαν να αντιγράφεις σημειώσεις από ημερολόγιο. " Μου γεννάς εκατομύρια σκέψεις" λες κάπου, στο "Ασπρο σου φόρεμα" αν θυμάμαι καλά. Αυτό που πρέπει να δώσεις να καταλάβουμε είναι κάποιες από αυτές τις σκέψεις. Όχι όλες αν δεν θέλεις, ένα μέρος. Αλλιώς μην γράφεις καθόλου σε στυλ ποιήματος. Άλλαξε στυλ.
Δεν θέλω να πω ότι δεν πρέπει να επικοινωνείς αν το θέλεις. Και βέβαια. Αλλά μην συντηρείς αυταπάτες αδιέξοδες.
Μια γνώμη απλώς....