Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 12/02/09, 13:59
-
Καθώς οι ώρες μας σιωπούν
κι αναμετρούν τη μοίρα
μοιάζουν καράβια που γερνούν
παροπλισμένα, στείρα.
Καράβια ατρόμητα θεριά
γαλέρες, μπρίκια, σκούνες
που τραγουδούσαν στου βοριά
τις άσπλαγχνες φουρτούνες.
Στού λιμανιού τη θαλπωρή
σε τσιμεντένιους ντόκους
το κύμα κλαίει, νοσταλγεί
τους φιλντισένιους φλόκους.
Τώρα χαμένα, νηπενθή
στ΄ απόνερα ταξίδια
κάποτε θάλασσας ανθοί
που μείναν άδεια στρείδια.
-
πολύ ωραίο φίλε
μπράβο