Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 13/02/09, 08:46

Τίτλος: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: tinios στις 13/02/09, 08:46
ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ




Όλα τα ζήσαμε αγάπη του χειμώνα!
Λύπες, χαρές και σαστισμένες εποχές,
ξύλινα λάβαρα, θανάτους, δακρυγόνα,
λοβοτομές και ματωμένες ενοχές.

Πέτρινα λόγια σε κατάμεστες πλατείες,
ήλιους με χρώματα και ροζ αστερισμούς.
Εθελοντές σε αλλοπρόσαλλες θητείες,
εξαρτημένοι από περίεργους –ισμούς.

Σε τοίχους γράψαμε, συνθήματα με αίμα,
όρκους οργής: «Δεν θα περάσει ο φασισμός»!
Όνειρα αυθαίρετα, κτισμένα μέσ’ στο ρέμα,
που τα κομμάτιασε ο πρώτος ο σεισμός.

Με δυό μισθούς, εξαγοράσαμε εφηβείες,
παραδομένοι στου αιώνα τη βροχή.
Τώρα μ’αστές καλοπροαίρετες συμβίες,
το τέλος βλέπουμε, πριν δούμε την αρχή.

(Ρ)

Κοίτα τα χρόνια, μαραμένα στο περβάζι,
ήρθαν φωτιές και δεν τα πότισε κανείς.
Τρύπια η υπόσχεση, που σάπισε και στάζει
νεκρές ελπίδες, στα σκαλιά της προσμονής.
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: Gregori στις 13/02/09, 09:25
Κι όπως πάντα
               πάλι έγραψες !
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: MACMISIAS στις 13/02/09, 09:49
Η ιστορία του καθένα μας πάνω κάτω, σε μιά καταπληκτική στιχουργική απόδοση. Απλά θα ήθελα να πιστεύω ότι τα χρόνια που μαράθηκαν, υπάρχει  ακόμα η θέληση να μην ξεραθούν και να τα σώσουμε έστω και τώρα ποτίζοντάς τα αν όχι με την ορμή της πρώτης μας νεότητας (που είναι για μένα μιά έστω κοντινή ανάμνηση, αλλά ανάμνηση...) τουλάχιστον με την όποια σοφία έχουμε αποκομίσει. Εξ άλλου αν μπορείς ακόμα να αναγνωρίζεις το περβάζι σου με τα έστω μαραμένα χρόνια , υπάρχει ελπίδα. Δεν θα σου πω συγχαρητήρια, θα σου πω ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μας :) 
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: Aganippi στις 13/02/09, 10:23
Καλημέρα tinio,

όσο σε διαβάζω - περισσότερο- έχω την αίσθηση πως η γραφή σου μπορεί να περνά μηνύματα και το πιο σημαντικό ότι είναι σωστή. Μ' αρέσουν πάρα πολύ τα γραπτά σου. Έχουν ουσία! Η επικαλέστηκες μια αγάπη του χειμώνα. Ίσως αυτή είναι η μούσα σου σ' αυτό το δημιούργημα σου. Όλα τα ζήσατε; Ο Πόνος μερικές φορές μας κάνει να νομίζουμε ότι οι "καταστροφές" που προκαλεί έχουν την πληρότητα της ζωής. Όμως αυτή έχει τις επιφυλάξεις της... γιατί κρύβει πολλά. Όπως και να έχει, με άγγιξε και μου άρεσε πολύ.

Καλή σου μέρα και καλό σαββατοκύριακο!
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: Ωρίωνας στις 13/02/09, 16:17
Φοβούμενος το φαινόμενο μιας βαρετής επανάληψης μου, θα παραθέσω έναν απλό ειλικρινή και ουσιαστικό χαρακτηρισμό.
Εξαιρετικό! :shake
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: Anemos στις 13/02/09, 16:24
Πολύ όμορφος στρωτός στίχος, με υπέροχα συναισθήματα και εικόνες...τόσο οικεία...

Παράθεση
Τρύπια η υπόσχεση, που σάπισε και στάζει

Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 13/02/09, 16:43
πολύ όμορφοι και δυνατοί στίχοι
ένα μπράβο και από μένα
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: kuiper στις 13/02/09, 17:18
Κι' αυτό εξαιρετικό!
Ποιος είναι ο Νεκτάριος;
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: ilianthos-Kanlis στις 13/02/09, 23:37
Εφάμιλλο του προηγουμένου τραγουδιού σου !
Μπράβο σου.
Τίτλος: Απ: ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ
Αποστολή από: συννεφάκι στις 16/02/09, 23:02
Πολύ όμορφο..!
Εύχομαι τα χρόνια σου στο περβάζι να μην είναι μαραμένα,
μα πάντα να σε συντοφεύουν, να στέκονται δίπλα σου σαν
φύλακες του παρελθόντος και να σου χαρίζουν αυτή τη γλυκιά
υποψία ... σοφίας (!), που αποκτούμε καθώς μεγαλώνουμε.. :)