Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: συννεφάκι στις 17/02/09, 00:11
-
Αύρα…
Θα γίνω…!
Και θα ταξιδεύω στο σώμα σου,
κάθε που βραδυάζει.
Και θα τσιμπολογώ τις σκέψεις σου
με το ράμφος το τρεμάμενο της αυτοαναίρεσης..
(.. μου..? )
Και θα ξεσκίζω τις σάρκες της
αστερόφωτης φθίσης μου,
καθώς με τη φυγή μου,
θα ολοκληρώνω τη δική σου φυγή.
Έτσι, για να δώσω μια ψευδή ολότητα
στο τίποτα..
Και αυτό το «όλον»
θα το μετατρέψω σε αλήθεια.
Θα το κάνω κεκτημένο και θα του βάλω
πολύχρωμα φτερά
απεριορίστων πτήσεων..
Για να μπορεί ελεύθερο να
στροβιλίζεται εντός μου..
Σαν όλες τις άλλες … αλήθειες.. (μου..?)
(* σκόρπιες σκέψεις σε ένα βιβλίο που διάβαζα
για την εξεταστική,κάπου πίσω στο 2003..)
-
Και αυτό το «όλον» θα το μετατρέψω σε αλήθεια.
Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η φράση. Νομίζω ότι ανατανακλά το "όλον" του εγχειρήματός σου.
-
πολυ ομορφο...ειδικα το τελευταιο κομματι..πολυ ομορφο!
-
Ευχαριστώ πολύ για τον κόπο και τα σχόλια..! :)
ipea, το "όλον" είναι πάντα το ζητούμενο..
Ακόμα κι'αν χτίζεται με απουσίες και φυγές..
-
Ελπίζω να μην τελειώσουν ποτέ ετούτες οι "εξεταστικές" σου... ;)
Βαθύ, διαφορετικό, όμορφο...
-
Έτσι, για να δώσω μια ψευδή ολότητα
στο τίποτα..
αχ αυτό το τίποτα πόσο ολοκληρωτικά τίποτα είναι συνήθως...
τα κενά είναι πλήρη!
σε διαβάζω και ανακαλύπτω κομμάτια απεριόριστων πτήσεων δικών μου στους στίχους σου :)
-
ειχαμε πολυ καιρο να σε δουμε συννεφάκι. :)
-
Ευχαριστώ!
@pinelopi: στο 'χω πει κι' εγώ κατα καιρούς..
ότι βρίσκω στα δικά σου ποιήματα κομμάτια δικά μου.. :)
Μια ευχάριστη σύμπτωση!
@ The Seed Of The Desolate: να που επέστρεψα! :)
Χαίρομαι που σε βλέπω ξανά..!
@Άνεμος: ευχαριστώ για την ανάγνωση και το σχόλιο.. :)
-
Όντως πολύ ιδιαίτερο αλλά και πολύ όμορφο...Βαθυστόχαστο..μπράβο συννεφάκι!
-
Σ' ευχαριστώ καλή μου γκου! :)
-
Αύρα ιδεών ... δυνατών σκέψεων που έχουν απήχηση σε πολλούς απο εμάς.
Έτσι, για να δώσω μια ψευδή ολότητα στο τίποτα..
Πολλές φορές το νιώθω ... πολλές φορές έχω συμμαχήσει με το τίποτα (είναι κάπως πιο ανώδυνο απ' το πολύ... απ' το όλο).
Πολύ μεγάλη κληρονομιά το "όλον" να μετατραπεί σε αλήθεια γιατί δυστυχώς αυτό το "όλον" δεν περικλείει μόνο εσένα - εμένα.
Πάντως, όμορφες σκέψεις έχουν τα βιβλία της εξεταστικής σου. :)