Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 18/02/09, 09:51
-
Απ΄ το κατάστρωμα κι αυτό το πρωινό
μετρώ ευθείες και γωνίες στον εξάντα,
είναι καιρός που έχω κλείσει τα σαράντα
χωρίς να μάθω μέχρι τώρα τι ζητώ.
Mε τον εξάντα μιας ζωής συμβατικής
αναζητώ τις πιο σωστές συντεταγμένες
μήπως βρεθω σ΄ αγαπημένους μου λιμένες
πέρ΄ απ΄ τα σύνορα της σάπιας λογικής.
Σε μιαν οργιά την όρασή μου συγκρατώ
πια της ομίχλης με τυφλώσανε τα φώτα
ψάχνω να βρω απεγνωσμένα μία ρότα
ή να χαράξω την πορεία στο χαμό.
Δε με χωράει στο καράβι τούτη η γη
πικρό ταξίδι τόσα χρόνια βγήκε σκάρτο
φίλε μου εξάντα ήρθ΄ η ώρα για ρεσάλτο
κι η συντροφιά μας όπου νάναι θα πνιγεί.
Από την πλώρη μια γοργόνα που περνά
κι αναζητά στη θάλασσα παλάτια,
ρίχνει το βλέμα στου εξάντα την κατάντια,
χαμογελάει και του λέει "έχε γεια".
-
Πανέμορφο...Μέτρο, νόημα, λέξεις..μπράβο σου! :)
-
Μου άρεσε πάρα πολύ και το θέμα με τον εξάντα πρωτότυπο! Κάτι δεν "κυλάει" στην τελευταία στροφή .
-
Προσυπογράφω το παραπάνω σχόλιο της Γεωργίας.
Και από μένα μπράβο. Είναι πράγματι πολύ ωραίο.
Για την τελευταία στροφή συμφωνώ με τον ipeas.
-
πολύ καλό μπράβο