Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 28/02/09, 10:14
-
Σε ποιον φίλο να πω την αλήθεια μου
για όσα κρύβω καλά μες στα στήθια μου…
η σιωπή μια θηλιά που με πνίγει,
σε σκιές τα όνειρα μου τυλίγει…
Είναι να χαίρομαι ή να κλαίω για όσα έζησα;
αναρωτιέμαι αν στο τέλος κάτι κέρδισα,
αν βρήκα κάτι να γεμίζει τα φεγγάρια μου
ή σε αδιέξοδα αν σκόρπισα τα χνάρια μου…
Το μυαλό βομβαρδίζει τα βράδια μου,
με κενά πυρπολεί τα σκοτάδια μου,
ξεχασμένες πληγές μου ανοίγει,
η ελπίδα απειλεί όπως θα φύγει…
Είναι να χαίρομαι ή να κλαίω για όσα έζησα;
αναρωτιέμαι αν στο τέλος κάτι κέρδισα,
αν βρήκα κάτι να γεμίζει τα φεγγάρια μου
ή σε αδιέξοδα αν σκόρπισα τα χνάρια μου…
-
Καλημέρα Γιωργία μου!!!! Τι κάνεις; απ' ότι βλέπω γοητεύεις με την φαντασία σου.
ώρες απόγνωσης; που ψάχνουμε να ζυγίσουμε τα πράγματα; τελικά φίλος είναι και ο ίδιος ο εαυτός μας αλλά θέλει πολύ δύναμη να μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του. Αν το καταφέρεις αυτό... απλά κέρδισες... και κέρδισες την συμφιλίωση του. Η ελπίδα απειλεί πως θα φύγει; πολύ κατήφορος ... η ελπίδα αγέρωχη αργεί να πει την τελευταία λέξη... Σκέψεις που μόνο η πληγή μπορεί να γράψει... κι εσύ κατάφερες να μας τις περνάς ατόφιες.
Φιλάκια πολλά!
-
Απο ολα οσα ζουμε,καλα η κακα,παντα κατι μενει Γεωργια..και εννοω κατι καλο..ο καθενας το εννοει (και το ονομαζει)με το δικο του τροπο.πολυ καλο οπως παντα το ποιημα σου με αγγιζει πολυ..
-
Όμορφο εξομολογιτικό ποίημα.
Παρόλα αυτά Γεωργία μου,"Τα εν οίκω μη εν δήμω" !
Κράτα κάτι και για σένα μυστικό....
Την καλημέρα μου.
-
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας και θα ήθελα να διευκρινίσω το εξής:δεν είναι όλοι μου οι στίχοι βιωματικοί, πάντα πίστευα ότι στο στίχο μπορείς να βγεις πέρα απο το εγώ σου και να διευρύνεις την έμπνευσή σου σε πολλά μονοπάτια, ίσως και άγνωστα..Κάτι τέτοιο έγινε και με το συγκεκριμένο αλλα και με πολλά άλλα μου.