Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 06/03/09, 16:53
-
Όταν χαράζει
και του ονείρου οι κοιλάδες
έχουν χαθεί
σε κρυφούς κόσμους του αοράτου
όλοι εμείς
της νύχτας οι φυγάδες
έχουμε φύγει
απ' τη σκιά κρυφού θανάτου
είναι ο θάνατος
στου ονείρου μας τις πρόβες
που αναζητούμε
να τον ζούμε κάθε βράδυ
και όταν φεύγει
μας αφήνει χαραγμένο
ένα χαμόγελο
παραδεισένιο χάδι
όταν χαράζει
και της νύχτας τα βαγόνια
χάνονται, σβήνονται
στα φώτα της ημέρας
όλοι εμείς παντοτινοί
συνοδηγοί στα χρόνια
είμαστε αιχμάλωτοι-εκδρομείς
πειρατικής γαλέρας
και όταν ο θάνατος
γίνει ένα με το τώρα
και μας αλλάξει
μια για πάντα την τροχιά
μπορεί να φτάσουμε
στου Άγνωστου τη χώρα
και να γνωρίσουμε
Άλλου κόσμου τη φωτιά.
-
Είμαι κι εγώ μία από αυτούς που περιγράφεις Παναγιώτη..με εκφράζει απόλυτα, μπράβο σου!!!
-
σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Γεωργία μου
για τις μεταφυσικές ανησυχίες μου
χαίρομαι που σε εκφράζει
-
Εγω δεν θα σου πω πως με εκφράζει... (και ειναι διαφορετικο απο το αν μου αρέσει ή οχι)
Εχει πολλη ''φωτιά'' ο εδώ κόσμος...
Αν μπορούσα να προσδιορίσω τα όνειρα, θα θελα να αφορούν το αύριο στη φωτιά ετούτου του κόσμου...
και το πρωι όπως λες, το δικο μου χαμόγελο, να 'ταν προύμνιο για νέες...
Ασχετα με αυτό... σαν ποιημα ειναι αρτιο... πολύ καλα δωσμένο, δεν πλαταίνει... και παρ όλη την αντίφαση περνά θετικά μηνύματα...(ή έτσι τα βλέπω εγω)
Χαιρομαι για σενα, στο χω ξαναπεί και δεν θα κουραστώ να στο λεω.
Να σαι καλα.
-
Αυτό που έγραψα δεν έχει να κάνει με απαισιοδοξία, άρνηση της ζωής
ή άσχημη διάθεση γενικά
απλά διαβάζω πολύ λογοτεχνία του φανταστικού, μεταφυσικά βιβλία
και βιβλία φαντασίας γενικά΄[Π. Γιαννουλάκη, Στάμκο, Καβακόπουλο,
Βέμπο, Ευαγγελόπουλο κ.α.]
Αυτούς τους στίχους τους έχω γράψει πριν 10 χρόνια περίπου.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια φίλε Λάμπρο
τα λόγια σου έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα
με βοηθάς να συνεχίσω να γράφω
-
Παναγιώτη βλέπω πως με τη πάροδο του χρόνου γράφεις καλύτερα !
Έτσι μπράβο !
-
Συμφωνώ με τον Λάμπρο, πως είναι άρτια γραμμένο!
Και με μια γεύση ελπίδας.
Μπράβο!
-
Σας ευχαριστώ πολύ