Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 10/03/09, 07:49
-
Ξυπνάς μια μέρα και το βλέπεις, κάτι άλλαξε,
τις γκρίζες σκέψεις ένας ήλιος πως σου χάλασε.
Δειλά δειλά κοιτάζεσαι και στον καθρέφτη,
αυτόν που κάποτε αποκαλούσες ψεύτη..
Ξυπνάς μια μέρα και μυρίζεις το σεντόνι σου,
με τη μορφή της ξεκινάει το καψόνι σου.
Ξυπνάς μια μέρα ,νιώθεις τόσο ευλογημένος,
φαίνεται ,είσαι αληθινά ερωτευμένος!
Ούτε στο δρόμο σε πειράζει τώρα η κίνηση,
το πλήθος κόσμου πια σου προκαλεί συγκίνηση.
Λες πως κι αν είσαι ένας ακόμα όπως εκείνοι
λόγω της τύχης σου κανείς δε σε συγκρίνει..
Ξυπνάς μια μέρα και μυρίζεις το σεντόνι σου,
με τη μορφή της ξεκινάει το καψόνι σου.
Ξυπνάς μια μέρα ,νιώθεις τόσο ευλογημένος,
φαίνεται ,είσαι αληθινά ερωτευμένος!
-
Με τη μορφή της ξεκινάει το καψόνι σου......
Όμορφες σιωπηρές προεκτάσεις που σε κεντρίζουν το ενδιαφέρον για να το διαβάσεις και να το ξαναδιαβάζεις....
Αύτο τα λέει όλα !
Πανέμορφο Γεωργία !
-
Όχι μόνο δυνατά ερωτευμένος , αλλά καψούρης μέχρι τελικής πτώσεως...από το καψόνι ...
Πολύ καλό !!!
-
Γιώργο, ipeas, σας ευχαριστώ πολύ! :)
-
Να θυμηθώ να προσθέσω το "αληθινά ερωτευμένος" στη λίστα των ποιημάτων της Γκου που προτιμώ.
Εύγε! ;D
-
Σε ευχαριστώ πολύ Δημήτρη!