Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: mantinada στις 16/03/09, 02:11

Τίτλος: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: mantinada στις 16/03/09, 02:11

Σε δέσαν' ενοχές του παρελθόντος
σε θάνατου αργόσυρτο ρυθμό
κι αδύνατο φαντάζει να ξεφύγεις,
αφήνεσαι στον άδικο χαμό...

Οι νύχτες σου γεμίσαν εφιάλτες,
σκοτάδι θα σκεπάζει τις στιγμές,
αγάπες, των ονείρων τρομοκράτες,
σε μάθανε να ζεις με εμμονές...

Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία, αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη...

Κι εμένα, που μαζί σου αργοπεθαίνω,
δε γύρισες να δεις ένα λεπτό,
μ' άφησες, μόνη, εδώ να περιμένω,
σε δάκρυα - πελάγη να βουτώ...

Τώρα ο χρόνος κυνηγά κάθε σου σκέψη,
η απουσία, αγιάτρευτη πληγή,
επιλογές σου που σ' έχουν καταστρέψει
και σ' έθαψαν βαθιά μέσα στη γη...

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: kuiper στις 16/03/09, 07:20

Μεταμεσονύχτια ποιητική έκφραση. Πάντα τα ωραία σου Μαράκι.
Εξαιρετικό κι’ αυτό.

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 16/03/09, 11:56

Όμορφο
πρέπει να μελλοποιηθεί
μπράβο mantinada

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: Vasilis P. στις 17/03/09, 07:26

Πολύ δυνατό.. Μπράβο μαντινάδα μου

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: pinelopi στις 17/03/09, 09:09

τρυφερό και σκληρό μαζί
σαν γλυκό του κουταλιού περγαμόντο...

όμορφο

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: mantinada στις 17/03/09, 23:40

Γιάννη,
φίλε μου, σχεδόν πάντα μεταμεσονύχτια
είναι η όποια έκφρασή μου.

Είναι βλέπεις οι ώρες εκείνες που οι δρόμοι είναι
έρημοι, το φεγγάρι και τ' αστέρια φωτίζουν τα
όνειρά μου και μέσα στην ηρεμία της νυχτιάς έχω
για συντροφιά μου το βλέμμα, την αγκαλιά, του
δικού μου Ουρανού... Του Νεφελοβάτη μου!

αχ βρε Παναγιώτη...
Όμορφα τα λόγια σου...
Και τι δε θα 'δινα για να μπορέσω κάποτε να ακούσω
κάποια από τις δημιουργίες μου "ντυμένη" με κάποια
μελωδία...

Δεν κάνω όνειρα τρελά,
δεν είναι στους στόχους μου ραδιοφωνικές εκπομπές
και πίστες κέντρων διασκέδασης...

Μια μελωδία απλή θα ήθελα να δώσει ζωή στις σκέψεις
μου, για να μπορέσω να χαρίσω αυτό το τραγούδι σ'
εκείνον που μου το ενέπνευσε, σ' εκείνον που αγαπώ
περισσότερο κι απ' τη ζωή μου...

Τον Ουρανό μου!

Η αλήθεια είναι πως, το συγκεκριμένο, το φαντάζομαι σαν
μια μπαλάντα. Και σα να έχω μια μελωδία γι' αυτό, αν και
δεν είμαι μουσικός οπότε μην περιμένεις και πολλά πράγματα...

Θα περιμένω να δω την αντίδρασή του όταν ξυπνήσει και
του το τραγουδήσω...

Ευτυχώς δεν έχει άμεση πρόσβαση σε ντομάτες και άλλα
ζαρζαβατικά εκεί που βρίσκεται οπότε πάλι θα τη βγάλω καθαρή  :P

Βασίλη μου,
σ' ευχαριστώ! Με τιμά που πάντα έχεις κάτι καλό να πεις, είτε εδώ,
είτε αλλού  :)

Pinelopi μου,
πολύ μου άρεσε η παρομοίωσή σου, σ' ευχαριστώ!

Καλό βράδυ εύχομαι σε όλους...

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: gkou στις 18/03/09, 23:52

Άλλο ένα πολύ όμορφο ποίημά σου, από αυτά που ξυπνάνε θύμισσες και άλλα νοσταλγικά...

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: mantinada στις 23/03/09, 15:30

Να είσαι καλά Γεωργία μου,
καλό απόγευμα!

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: Ιππέας στις 10/04/09, 22:19

"αγάπες, των ονείρων τρομοκράτες"... Εκπληκτική φράση. Μου άρεσε πάρα - πάρα πολύ !

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: mantinada στις 13/04/09, 22:03

Ιππέα,
με τιμά το σχόλιό σου,
χαίρομαι πολύ που σ' άρεσε...
Η συγκεκριμένη φράση είναι γεμάτη εικόνες που έχω μέσα μου...

Να βρισκόταν και κάποιος να του δώσει ζώη μέσα από νότες...

Να είσαι καλά,

καλή Ανάσταση σε όλους εύχομαι!

Φιλιά...

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: papous στις 13/04/09, 22:14

Το μελοποιώ ευχαρίστως. Αλλά περισσότερο για τάνγκο μου πάει...

Τίτλος: Απ: Η απουσία ...αγιάτρευτη πληγή
Αποστολή από: mantinada στις 15/04/09, 02:06

Τανγκό...
Αγαπημένη μουσική...
Γεμάτη συναίσθημα...

Go for it pappous!

Και σ' ευχαριστώ για την προσφορά,
με τιμά ιδιαίτερα!