Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 20/03/09, 16:07
-
Σιωπή επιχρυσωμένη
σ' αερικών κοιλάδα
αόρατη Ελλάδα
θολή και ξοφλημένη
χαρακωμένη μοίρα
σε ένα καμένο δάσος
ένας κρυμμένος άσος
και ένα... μπουκάλι μπύρα
προβλέψιμο παιχνίδι
ζωή κατεψυγμένη
ανούσια επιμένει
γι' αυτό που ξέρεις ήδη
χιλιοειπωμένες λέξεις
εκβιάζουν εντυπώσεις
ό, τι έχεις να το δώσεις
και μη σε νοιάζει αν μπλέξεις
γι' αυτά που σε πονάνε
γι' αυτά που υποφέρεις
κι αν δεν τα καταφέρεις
κιθάρες θα ξεσπάνε
γι' αυτά που σε πικραίνουν
κρυφών και αοράτων
κακόβουλων τεράτων
που δρουν και ξεμακραίνουν
μνήμες ξεθωριασμένες
αδιέξοδοι οι δρόμοι
βαραίνουνε οι ώμοι
μα οι ελπίδες φυλαγμένες
σιωπή επιχρυσωμένη
και παρακμής συνέχεια
πνευματική ανέχεια
ρητορικά δωσμένη
μα πίσω απ' τη συνήθεια
τα κόκκαλα θα σπάζει
όλα θα τα αλλάζει
κάποια κρυμμένη αλήθεια
αυτήν να ανακαλύψεις
βαθειά να την πιστέψεις
θα πρέπει να διαλέξεις
τί θέλεις να αναδείξεις.
-
Παναγιώταρε, πολύ όμορφοι στίχοι!
-
σε ευχαριστώ πολύ φίλη Γεωργία που με στηρίζεις με τα λόγια σου :)
-
Την σημερινή Ελλάδα την περιγράφεις με περισσή ομορφιά και τεχνική !
Θυμάμαι πως άρχισες και που πας !
Μπράβο Παναγιώτη,χαίρομαι πολύ για σένα !
-
σε ευχαριστώ πολύ φίλε Γιώργο
-
Παναγιώτη καλησπέρα!
Φοβερό το δεκάστιχο σου. Για μια Ελλάδα με τα δικά σου μάτια που σε πονάει και σε κάνει να υποφέρεις. Μια κραυγή δική σου και πολλών άλλων που συμφωνούν με το άκρως ρεαλιστικό ποίημα σου.
Μπράβο!
-
σε ευχαριστώ πολύ Φωτεινή για τα καλά σου λόγια