Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: anthrakoryxos στις 22/03/09, 09:43
-
Ήταν σκληρό το χώμα σου
Ποιος να το κουλαντρίσει..
Πάνω του στρώσανε ριζά
Ψηλά βουνά και πέτρες
Κι εσύ σκληρή μόνο κοιτάς
Βαθύ ξερό πηγάδι
Που φτάνει αχός στα μέσα σου
Ως τ’ άγρια σωθικά σου
Πως τρέμεις όποτε θωρείς
Σύγνεφο αλαφιασμένο
Μη τύχει κι αποξεχαστεί
Μη ξεχαστεί και βρέξει
Και το πηγάδι το ξερό
Γλυκό νερό γεμίσει
Ρίζες κι απλώσουνε δεντριά
Μη και κλαριά ανθίσουν
Και βρει δραγάτης νηστικός
Σκιά να ξαποστάσει
Γλυκό να τρώγει το ψωμί
Γλυκό νερό να πίνει
Από τα μαύρα βάθη σου
Απ’ τ’ άγρια σωθικά σου
Τα νυχτοπούλια μη και βρουν
Τόπο φωλιά να χτίσουν
Μην τις νυχτιές σε τραγουδούν
Και δάκρυσμα σου στείλουν
Μα να περνούν και φεύγοντας
Άκλαυτη να σ’ αφήνουν
Τα φίδια μόνο κι οι σκορπιοί
Σπίτι κορμί να βρούνε
Απ’ το κορμί σου χόρτασμα
Αητός γλυκό για να ‘χει
Που δεν τον ρίχνει τσίμπημα
Φαρμάκι δεν τον πιάνει
Που δε νογά σκληρό κορμί
Τι απά’ στο βράχο στέκει
Χορταίνει από τα βάθη σου
Τα άγρια σωθικά σου
Το πετρωμένο χώμα σου
Που δε βαρυγκομάει
Σαν κατεβαίνει απ’ το βουνό
Το μυτερό το βράχο
Κι αφήνει πούπουλο αλαφρύ
Μες στο ξερό πηγάδι
Χάϊδεμα μες στα μαύρα σου
Τα άγρια σωθικά σου
Και παρακάλι αφήνει του
Κει που ψηλοπετάει
Μαντάτο σ’ ένα σύγνεφο
Γκρίζο κι αλαφιασμένο
''Μην κάνεις κι αποξεχαστείς
Μη θυμωμένο βρέξεις
Σκληρό κορμί η αγάπη μου
Πέτρα σκληρή τη θέλω''
-
Εξαιρετικό ποίημα.
Εκτός από την Ορυχειούπολη σε ξαναδιαβάζω κι’ εδώ ύστερα από καιρό και χαίρομαι γι’ αυτό.
-
Αγαπητέ μου kuiper, ξέρεις την εκτίμηση που σου έχω, απο τα γραφτά σου φυσικά.
Ευχαριστώ, για το ανιδιοτελές του σχολίου σου.