Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: KgSoloman5000 στις 23/03/09, 11:34
-
Παλλόμενη ελπίδα που της έλαχε
Εικόνα γης, φερέγγυα, χιλιοτραγουδημένη
Που μυδριά στο δυνατόν για να αδράξει
Αυτό το λίγο από το πλήρες που της έλλειπε.
Αρχόμενος σκοταδισμός με ξένο ηχόχρωμα,
Ηδονοβλεπτική ματιά μέσα από απρόθυμη οπή
Προσπίπτουσα σε μάλλον πέλαγος ραγιαδισμένο
Δεν ανακλάται πια και δεν αφομοιώνεται
Κι όσοι επιχειρούν ετούτα να ταιριάξουν
Μάλλον ενέργεια έχασαν και χρόνο..
Είτε το θέλουν είτε όχι
Η νύχτα πέφτει και αυτό δεν το αλλάζουν.
-
..αν και αυτο δεν ειναι του τυπου μου δε μπορω παρα να παραδεχτω πως ειναι πολυ ομορφο....και η τελευταια στροφη υπεροχη....χαχα και επειδη ο ρακενδυτος δεν μασαει - και ελπιζω οι αλλοι να με συγχωρεσουν για αυτο -
πιστευω οτι εισαι με διαφορα ο πιο ταλαντουχος εδω μεσα..με βαση αυτα που εχω δει ως τωρα....αν αλλαξω αποψη , να ξερεις θα το πω!!!
-
ούτε και εμένα είναι του τύπου μου.. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια
-
Παρόλ'αυτά έχει πλάκα να προσπαθείς να αλλάξεις την διάρκεια της ημέρας!
Κι αυτό επίσης δεν αλλάζει...
-
Σε κάθε σου ποίημα, πάντως, -όπως και σε αυτό- έχεις κάποιες πολύ δυνατές φράσεις και πάντα μια απ'αυτές είναι η κατάληξη, στοιχείο που μ'αρέσει πάρα πολύ.
Δεν ξέρω αν προτιμώ τα καινούρια σου από τα παλιότερα, όμως δείχνουν μια εξέλιξη και χαίρομαι πολύ. Ψάξου, δοκίμασε και θα το βρεις το ύφος σου!
:beer
-
Ιδιαίτερο και βαθυστόχαστο, μου άρεσε!