Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Neikos στις 31/03/09, 21:13
-
Και χάνεται ο ήλιος πίσω από τους πυρωμένους λόφους.
Τα σπαρτά θα θρέψουν απόψε από την υγρασία,
και τα παράθυρα;
Θα σφαλίσουν ερμητικά με την τελευταία υποψίας φωτός.
Μόνο το φέγγος μια λάμπας πετρελαίου θα δίνει ζωή στα σπίτια
που μένουν μοναχικά,
όπως οι παρεξηγημένοι συγγενείς,
για χρόνια.
Κι αναρωτήθηκα αν φύτρωσαν τα γιούκα,
τα χρυσάνθεμα
που έσπειρα στα πολίτικα περβάζια των ματιών σου.
Ο ήλιος χάθηκε πίσω από τις φυτειές,
και δυο ή τρεις ησυχίες,
ακροπατώντας διέσχισαν το χωριό.
πέρα ως πέρα.
Κούρνιασαν στην σιωπή τους μέσα,
περιμένοντας την ανατολή των αισθήσεών τους.
Με το ΄να χέρι στον Θεό και τ' άλλο
στου συντρόφου την καρδιά.
Και σε μια βραδιά;
Πρόλαβαν να περάσουν εποχές αμέτρητες.
Κι ο ουρανός;
Μάλλινο πλεκτό, κεντημένο μ' άστρα του δειλινού,
φανέρωσε πόσο καιρό ζήσανε ελεύθεροι.
Φλογισμένα δέντρα η νιότη τους,
που 'γιναν στάχτη κάποιο απόγευμα τ' Ιούλη.
-Εικόνες που μοιάζουν ασύνδετες κάτω απ' το λάθος πρίσμα.-
Κάποιος κύκλος της αυγής περικλείει δυο ζωές,
που ποτέ δεν ήταν πλάι.
Μια αυγή κι ένα φεγγάρι που με το φως τους
λουστήκαμε κι εψές.
Βιώσαμε τα ονειρικά μας πάθη.
Πίσω στα μοναχικά σπίτια.
Πίσω στον κύκλο της ζωής.
Κι εκεί μπροστά...
έξω πάλι, στο ψύχος του χειμώνα, να τιμωρώ τον εαυτό μου,
ορθός με το χιόνι πάνω μου να πέφτει για ώρες,
κερδίζω εμπειρίες
για να διηγούμαι ιστορίες,
αμαρτωλών παρανομίες,
ίσκιους με παραφωνίες
ψέματα
για να έχω κάτι να λέω
μονάχα...
24.11
...τα δύο χέρια αγγίζουν απαλά το
παρόν και το μέλλον.
-
Βαρέθηκα να σχολούμε με εσένα μου τρως την δόξα που μετά από τόσο κόπο απέκτησα :P :P
Αλλά δεν βαριέσαι… ;)
Μπράβο ρε μπαγάσα!!! Απλά κάνε κάτι να σε καταλαβαίνω πιο εύκολα γιατί χρειάστηκε να διαβάσω 5 φορές και ακόμα έχω απορίες . :P
-
!!και μετα μου ζητας να μην κλεβω!!!!!
ε οσο γραφεις ετσι εγω θα αντιγραφω!!
και αν σου αρεσει! :P
περα απο την πλακα ειναι υπεροχο...
"-Εικόνες που μοίαζουν ασύνδετες κάτω απ' το λάθος πρίσμα"
αν υπαρχει το σωστο πρισμα..
και αν μπορει κανεις να πει ποιο ειναι αυτο..παντως αμα το ξερετε μη μου το πειτε...
-
Ρακένδυτε, στα πρωσοπικά βιόματα το σωστό πρύσμα ενοήται πος είνε πρωσοπικό! Εννίοτε λαμβάνει την θέση βίσματος (στην έκανα...)
Πραγματικά υπέροχο. "ζω στα ψέματα μόνο και μόνο για να έχω κάτι να λέω". ¨οτι πρέπει και για την ημέρα...
Βαίβα υπαχρει η ανάγκη της ποίησης και η ποιητική αναγκαιότιτα. Δεν νομίζω ότι ανήκεις στην 2η κατηγόρια!
Έβγε!!!!!
-
Επιτέλους, έχω το ελεύθερο να γράψω ;)
Διαφέρουμε τόσο πολύ ο ένας απ' τον άλλο και γι' αυτό ποτέ δε θα
υπάρχει μια αντίληψη καθ' όλα ίδια ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που
έχουν να αντιμετωπίσουν την ίδια κατάσταση ή που αντικρίζουν την
ίδια εικόνα...
Ίσως αυτή να είναι και η μαγεία της ύπαρξης μας, η διαφορετικότητα,
αν και κάποιες φορές είναι πολύ ζόρικο όλο αυτό...
Υπέροχη γραφή Neikos,
απολαμβάνω κάθε σου δημιουργία πάντα!
Να είσαι καλά,
καλό βράδυ...