Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Transparent_criminal στις 02/04/09, 23:24

Τίτλος: Η Ματαιότητα της Ζωής (...μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου)
Αποστολή από: Transparent_criminal στις 02/04/09, 23:24

Η Ματαιότητα της Ζωής
                                       
Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις φως
Χάος τριγύρω΄ ποιός, τι, πότε, πως?
Αυτός είν' ο κόσμος ο "ονειρικός"?
Χάος τριγύρω΄ ποιός, τι, πότε, πως?

Μα σαν μεγαλώνεις, σου τα λένε αλλιώς
"Είναι ωραία η ζωή, όλα βαίνουν καλώς"
Μετά γίνεσαι έξι και πας στο σχολειό
"Είναι ωραία η ζωή, όλα βαίνουν καλώς"
                                       
Ξαφνικά πας δεκάξι, δεν είν' όλα απλά
"Κάτι άλλαξε, κάτι δεν πάει καλά"
Θλίψη, αποτυχία, απογοήτευση ξανά
"Κάτι άλλαξε, κάτι δεν πάει καλά"

Είκοσι χρόνια περάσαν, τα σαράντα ειν' κοντά
Τόσα χρόνια μια ξέχωρη αυγή πουθενά
Τρέξιμο, υποχρεώσεις κι άλλα τόσα πολλά
Τόσα χρόνια μια ξέχωρη αυγή πουθενά

Μόλις μπήκες εξήντα, τα μαλλιά σου ασπρίζουν
Έμαθες τα παιδιά σου μόνο τοίχους να χτίζουν
"Γιε μου, να μη μου μοιάσετε για να μη σας τσακίζουν"
Έμαθες τα παιδιά σου μόνο τοίχους να χτίζουν

Έγινες και ογδόντα, "Θα πεθάνω, τ΄ακούς?..."
"Λες αυτό να αξίζω?", συλλογίζεται ο νους
"Άσε με στη μιζέρια μου! Ογδόντα χρόνια, τ΄ακούς?..."
"Λες αυτό να αξίζω?", συλλογίζεται ο νους

Να που φτάνεις ενενήντα, ένας αιώνας σωστός
Μα τα παιχνίδια τελειώσαν, ο βυθός είν΄θολός
Χάνεσαι μες στις σκέψεις, "Φοβάμαι! Αχ να μην είμαι σωστός...."
Μα τα παιχνίδια τελειώσαν, ο βυθός είν΄θολός

Τώρα ανοίγεις τα μάτια, δεν έμεινε για σένα άλλο φως
"Αυτός ήταν άραγε ο κόσμος ο ονειρικός?"
Συμπεραίνεις, λοιπόν, "Δεν έβαιναν όλα καλώς"
Για ένα τίποτα πάλευες, "Είχε δίκιο ο μικρός..."

Τίτλος: Απ: Η Ματαιότητα της Ζωής (...μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου)
Αποστολή από: Lo.Lee.Ta στις 03/04/09, 06:37

Φίλε μου, οι στίχοι σου είναι πολύ ωραίοι, αν είσαι όντως 17, θα ήθελα να μπορούσαν να σου απαντήσουν μερικοί 70-80-90, για το αν συμφωνούνε με την τελευταία σου στροφή αλλά και γενικότερα με το ποίημά σου.

Τίτλος: Απ: Η Ματαιότητα της Ζωής (...μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου)
Αποστολή από: gkou στις 03/04/09, 07:50

Είναι από τα ποιήματα που σε βάζουν να αναρωτηθείς για πολλά...Μου αρέσει πολύ η γραφή σου
και  μου θύμισε τον εαυτό μου στα 17!'Οχι, δε θέλω να πω ότι θα καταντήσεις σαν εμένα που είμαι 35 και τα βλέπω ,σχεδόν ακόμα, τα ίδια ;)

Τίτλος: Απ: Η Ματαιότητα της Ζωής (...μέσα από τα μάτια ενός 17χρονου)
Αποστολή από: Transparent_criminal στις 06/04/09, 08:06

@XoLiDoXoS: Είμαι όντως 17, όμως δεν το σημείωσα για να καυχηθώ για κάτι... Απλώς ήθελα να ξέρετε ακριβώς την περίσταση.. Θα ήταν κάτι το ξεχωριστό ομολογώ, αλλά λόγω των περιστάσεων είναι δύσκολο έως αδύνατο...(εκτός αν στα καφενεία, εκτός από τάβλι και τσόχα έχουν και pc :P)

@gkou: Σε αυτό ακριβώς σκόπευα... Να σας βάλω να αναρωτηθείτε.
(Όσο για τις αναμνήσεις που σου ξυπνάει...χεχεχ...τα είπαμε και εχθές αυτά ;))

Ευχαριστώ και τους δύο για τα σχόλιά σας.