Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: tinios στις 22/04/09, 16:46
-
Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,
νύμφη, κόρη λαγγεμένη,
κάθεται στον αργαλειό.
Την ανέμη της γυρίζει,
και τραγούδι ψυθιρίζει,
για τον πόνο τον παλιό.
Με κλωστή μαλαματένια
αστραπή, κτυπάει τα κτένια,
δυνατά με υπομονή.
Με γητειές, ξόρκια και μάγια,
φαίνει η μάγισσα η νάγια,
ηλιοκέντητο πανί.
Με του πόθου το βελόνι,
μία ράβει, μιά ξηλώνει,
της αγάπης φορεσιά.
Σ'άλλον δίνει στολισμένη,
άλλος με κουρέλια μένει,
μ'άδικη τη μοιρασιά.
Στου άγιου χρόνου τα τεμένη,
μάγισσα καταραμένη,
φτιάχνει ρούχο νυφικό.
Δεν το δίνει όπου κι όπου,
μα όπως γράφει κάθε ανθρώπου,
το δικό του ριζικό.
Μπορείτε να το ακούσετε μελοποιημένο από τον Κώστα Σμυρνιό:http://greekmusic.ning.com/profile/NEKTARIOS (http://greekmusic.ning.com/profile/NEKTARIOS)
-
Νεκτάριε
τόσο υπέροχο ποίημα και, με τόσο όμορφο τρόπο μελοποιημένο από τον Σμυρνιό
σταλμένο από τις 22 του μήνα και το βλέπω χωρίς σχόλιο;;;;;;;, και με 41 αναγνώσεις;;;;;
Κάποια άλλα σε χρόνο ρεκόρ (με ποιότητα;;;;;;;;;;;;;;;;;;)σχολιάζοντια ποικιλοτρόπως και η αναγνωσιμότητα χτυπά κόκκινο!!!!!!!
Πως το εξηγείς;;;;;;;;;;;;;;;
-
Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Ξυλούρης θα το έκανε επιτυχία !
Δυστυχώς όμως !