Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 29/04/09, 00:02
-
Ξύφαινες δάκρυ των λυγμών γι’ ανακωχές
στων ενυδρείων σου το φως κάτω απ’ τον ήλιο
εκεί που χώρισαν στα δύο το βασίλειο
κει που λιμάριζαν τις νόθες εποχές.
Και σύ να κάνεις πεζοδρόμιο κεφάτη
να ‘χεις κινήσει από νωρίς το δειλινό,
να κυνηγάς τον τελευταίο σου πελάτη
και να μου λες: «Νύχτα δική σου θα γινώ».
Η αδρεναλίνη σου ψηλά, να σε νικά
απ’ τον Σελήμ, που λέει η δικιά του τον εμπαίζει ,
ως το μαλ**α που επιμένει για να παίζει,
και το χαφιέ που ψάχνει να’ βρει μυστικά.
Και σύ να κάνεις πεζοδρόμιο κεφάτη
να ‘χεις κινήσει από νωρίς το δειλινό,
να κυνηγάς τον τελευταίο σου πελάτη
και να μου λες: «Νύχτα δική σου θα γινώ».
Πάτρονες βγήκαν κάτι φίλοι απ’ τα παλιά
δήθεν να φέρουν στη ζωή σου τη γαλήνη
από φιλί, κι από λεφτά, θα ‘χαν ξεμείνει.
Πως σ’ αγαπώ, που τους πετάς απ’ τα σκαλιά.
Και σύ να κάνεις πεζοδρόμιο κεφάτη
να ‘χεις κινήσει από νωρίς το δειλινό,
να κυνηγάς τον τελευταίο σου πελάτη
και να μου λες: «Νύχτα δική σου θα γινώ».
11.09.08
-
Ίσως Ivikos, η αδρεναλίνη της ψηλά, να την νικά. Μπορεί να είναι η Φύση. Γενικότερα όμως είναι άτομο της αδρεναλίνης ή μόνο στον συγκεκριμένο τομέα?
Ωραίο θέμα διάλεξες και ωραία το διατύπωσες. Το ρεφραίν πολύ μελωδικό.
-
φίλε μου XoLiDoXoS
εδώ, φαίνεται να είναι μόνο στον συγκεκριμένο τομέα!!!!(χα! χα!)
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη , και για το σχόλιο,
Να 'σαι πάντα καλά!!!!!!!!!