Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Crool στις 02/05/09, 17:42
-
Πυρ και θάλασσα και Συ γύρω μου
Φωτιά κι Αρμύρα
Πυρ και θάλασσα κι απ` την Εκρηξη
Ανάσα πήρα
Μες στις Φλόγες σου και στ`απόνερα
των Κυμάτων
πέφτω Έρμαιο ως το Μέγιστο
των θυμάτων
Πυρ και Θάλασσα και συ Μέσα μου
Κυριεύεις
κι ό,τι ξύπνησες απ τα τρίσβαθα,
το γυρεύεις
Στάχτες Ναυάγια και Συ γύρω τους
εξουσιάζεις
Σώμα, εγκέφαλο, ψυχή, θέληση
Διατάζεις
Πυρ συγκρούεται με τη Θάλασσα
κι εσύ μέσα
Θειάφι και αφρός,σάρκα και καπνός
Ολους δέσαν
Πυρ και Θάλασσα Σ`εχουν μέσα τους.
και Συ έχεις
τις ανάσες μας και τα σώματα.
Tα Κατέχεις…
-
...πέφτω "Έρμαιο ως το Μέγιστο των θυμάτων"...
Επειδή τεχνηέντως το απέφυγες... (βραζιλιάνικη ντρίμπλα), συμ-πληρώνω..Πυρ-Γυνή και Θάλασσα
-
Γεια σου φίλε ipea! Εμ άμα ειναι να την κάνεις την ντρίπλα να ναι βραζιλιάνικη τουλάχιστον! χαχα!!
Απλά ήθελα να εννοείται το "Γυνή" απο το δεύτερο ενικό πρόσωπο που χρησιμοποίησα και όχι να το κρύψω!
Πάντως ζητώ ταπεινά από τα τεράστια πνεύματα της αρχαιότητας να μου επιτρέψουν να μη συμφωνήσω με το ρητό
τους όσον αφορά την "κακότητα" της γυναίκας!
Εγώ την εξισώνω βέβαια με τη θάλασσα και το πύρ αλλά μόνο ως προς την ένταση και τη δύναμη επιβολής και πάθους
που μπορεί να έχει πάνω μας...
Σ`ευχαριστώ πολύ που επανέφερες το συγκεκριμένο με το σχόλιό σου (είναι από τα αγαπημένα μου), και μου έδωσες την ευκαιρία
να τοποθετηθώ κιόλας.
Να σαι καλά!