Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ιππαρχος στις 05/05/09, 16:30
-
Χειροπιαστό σκοτάδι, γαλαξίας μαυροφόρος
μα στην καρδιά του Οφιούχου ένα αστέρι
μόνο του λάμπει εκεί ψηλά και δίχως ταίρι
ξέχασε να το σβήσει ο φανοκόρος
Δριμύς, ατέλειωτος χειμώνας
το περσινό του τοίχου καλαντάρι
έχει κολλήσει σε μια νύχτα του Φλεβάρη
όμως ανθίζει ο βλαστός της ανεμώνας
Βαριά σιωπή, πυκνή, άμα την στύψεις
μπορεί ν’ ακούσεις την ηχώ ενός ψιθύρου
που ξεγελώντας τον φρουρό του παραθύρου
τρύπωσε απόψε στο δωμάτιο της θλίψης