Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: gkou στις 14/05/09, 22:10
-
Ο κόσμος μαύρος ωκεανός
κι εγώ χαμένος ναυαγός
στο άγριο κύμα λυτρωμό να αναζητώ…
Εσύ αλλού, σ’ άλλη αγκαλιά
κι εγώ εδώ σε μια γωνιά,
με μάτια δάκρυα γεμάτα να σε ρωτώ…
Πες μου πως μπόρεσες να με πονέσεις
κι ότι καλύτερο από μένα να κλέψεις,
και να μ’ αφήσεις να με λιώνουν οι στεναγμοί;
Μα δε μετάνιωσες ποτέ σου, πες μου,
δε με λυπήθηκες μεγάλε καημέ μου,
δεν είπες «φτάνει ως εδώ θεέ μου», κάποια στιγμή;
Τώρα που φεύγω μακριά,
ποιος ξέρει πού, σε ποια στεριά
θα ξημερώσω και εκεί θα ξεχαστώ…
Το πιο βαρύ κρασί θα πιω,
στη λήθη μέσα θα κρυφτώ
να μην πονάω, να μη με γδέρνει το κενό…
Πες μου πως μπόρεσες να με πονέσεις
κι ότι καλύτερο από μένα να κλέψεις,
και να μ’ αφήσεις να με λιώνουν οι στεναγμοί;
Μα δε μετάνιωσες ποτέ σου, πες μου,
δε με λυπήθηκες μεγάλε καημέ μου,
δεν είπες «φτάνει ως εδώ θεέ μου», κάποια στιγμή;
-
Ως συνήθως gkou(d) !!! Αμα μπει και μουσικούλα...!
-
Μετά από πολύ καιρό γύρισα αρκετά πίσω στις σελίδες του Κιθάρα και εδώ έκανα στάση για ένα ταπεινό σχόλιο...
Μου άρεσε πολύ και του αξίζει η πρώτη σελίδα .... Συγχαρητήρια !!!!
-
..να μην με γδερνει το κενο..
..''φτανει ως εδω θεε μου''..
εκει στεκομαι mummy.. αυτο μου μενει, αυτο αγκαλιαζω..