Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 25/05/09, 09:40
-
Σα νυχτερίδες που γυρνούν
μες τα πυκνά σκοτάδια,
τα όνειρά μου ξαγρυπνούν
σε μια καρέκλα άδεια.
Σε μια γωνιά μοναδική
κοιμούνται κρεμασμένα
τα όνειρά μου το πρωί
στου χρόνου την καδένα.
Όταν απλώνεται το φως,
τα διώχνω, τα σκορπίζω
κι όλο αισθάνομαι λεπρός,
με ψέματα γεμίζω.
Είναι που χώρια το πρωί
βλέπω με δόση τρέλας
στα περιθώρια ζωή
ξεφούσκωτης σαμπρέλας.
-
Μου άρεσε πολύ!!!
-
Ο κλασσικός Αυγουστής ,με τις όμορφες ρίμες και λέξεις! ;) (που πάντα κάτι βαθύ σε νόημα έχουν να μας πουν)