Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => Μουσικά νέα και συζητήσεις => Μήνυμα ξεκίνησε από: indie-anos laternative στις 26/05/09, 14:08
-
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα
(για να θυμηθούμε και τον αγαπημένο Νίκο Νικολαΐδη που έφυγε τόσο νωρίς…)
Έχουμε σχεδόν συμπληρώσει 5 μήνες στην χρονιά αυτή. Μέσα στον ακράτητο και ακούραστο υπερ-καταναλωτισμό μου στη μουσική, έχω ακούσει μερικές εκατοντάδες (μεμονωμένα) καινούρια τραγούδια και γύρω στα 30 νέα ολοκληρωμένα άλμπουμς.
Μερικά από τα άλμπουμς αυτά που ξεχώρισα:
Bruce Springsteen - Working On A Dream
Neil Young - Fork In The Road
Marianne Faithfull - Easy Come, Easy Go
Bob Dylan - Together Through Life
Αγχώθηκα. Μήπως κάνει λάθος το ημερολόγιο 40 χρόνια. Πήρα τηλέφωνα γνωστούς και φίλους και όλοι με καθησύχασαν ότι όντως βρισκόμαστε στο 2009 και όχι στο 1969. Άλλωστε ο Springsteen δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτε στα 60s.
Είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι παππούδες και γιαγιάδες να φτιάχνουν τέτοια μουσική; Τα παραπάνω άλμπουμς είναι κα-τα-πλη-κτι-κά. Και το λέω αυτό εγώ που είμαι υπέρμαχος των νέων συγκροτημάτων και που τσακώνομαι συνέχεια με τους κολλητούς μου που έχουν μείνει στους Zeppelin και τους Doors και δεν προχώρησαν βήμα από εκεί και πέρα.
Δεν λέω, έχουμε πολύ καλά άλμπουμς και από νεώτερες μπάντες όπως οι Franz Ferdinand, οι Decemberists, οι Yeah Yeah Yeahs, κλπ. Το γεγονός όμως ότι αυτοί οι θρύλοι του ροκ στέκονται ισότιμα μετά από τόσα χρόνια δίπλα σους μαθητές τους, σε κάνει τουλάχιστον να νιώθεις γι’ αυτούς ένα τεράστιο ΣΕΒΑΣΜΟ!
-
(για να θυμηθούμε και τον αγαπημένο Νίκο Νικολαΐδη που έφυγε τόσο νωρίς…)
:o :o :o :o :o :o :o :o :o :o Ποτε εγινε αυτο???????
-
(για να θυμηθούμε και τον αγαπημένο Νίκο Νικολαΐδη που έφυγε τόσο νωρίς…)
:o :o :o :o :o :o :o :o :o :o Ποτε εγινε αυτο???????
Το 2007.
Από τα άλμπουμ που αναφέρει ο indie-anos laternative έχω ακούσει του Bruce και του Bob, μου άρεσαν και τα δύο.
-
Το 2007.
:'( :'( Χαμπαρι δεν πηρα....Ηταν ο αγαπημενος μου Ελληνας σκηνοθετης...Γλυκια Συμμορια, Singapore Sling, Τα κουρελια, Ο Χαμενος τα παιρνει ολα, Πρωινη περιπολος...Θα σε δω στην κολαση αγαπη μου λοιπον...
-
Alternative, χωρίς να υποθέσεις πως η έμεση ερώτησή μου κρύβει κάποια ειρωνεία. Βλέποντας το έργο αυτό, τι ακριβώς κατάλαβες ? Με λίγα και απλά λόγια, σα να γράφεις μία περίληψη. Ξέρω πως ο καθένας τα δικά του καταλαβαίνει, όπως σε ένα ποίημα, αλλά what;s your point of view ?
Όσο για τα άλμπουμ που λες, θα τα κατεβάσω να τα ακούσω.
Μάλλον οι παλιότεροι μουσικοί, εκτός ότι βάλανε τις βάσεις για τους επόμενους, δεν ήτανε κάποια τυχαία έμπνευση, τις κατείχανε μέσα τους.
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, τα κομμάτια τους, είχανε πολύ μελωδία και πολύ μεγάλη ποικιλία στις μελωδίες.
Μπορείς να πεις, ότι άλλο τραγούδι τους είναι το ένα και άλλο το άλλο!
-
Δεν προσπάθησα να περάσω κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα. Περισσότερο σχολιασμός ήταν. Αν όμως θέλουμε να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, το "κλείσιμο" του ποστ μάλλον είναι ενδεικτικό
Δεν λέω, έχουμε πολύ καλά άλμπουμς και από νεώτερες μπάντες όπως οι Franz Ferdinand, οι Decemberists, οι Yeah Yeah Yeahs, κλπ. Το γεγονός όμως ότι αυτοί οι θρύλοι του ροκ στέκονται ισότιμα μετά από τόσα χρόνια δίπλα σους μαθητές τους, σε κάνει τουλάχιστον να νιώθεις γι’ αυτούς ένα τεράστιο ΣΕΒΑΣΜΟ!
Οι άνθρωποι αυτοί όπως και μερικοί ακόμη που συνεχίζουν μετά από τόσα χρόνια, συμβολίζουν πολλά πράγματα για όλους όσους αγαπάμε τη μουσική αυτή. Μεγάλη καλλιτεχνική αξία, διαχρονικότητα, κλπ., κλπ. Μπορείς να γράψεις ένα σωρό επίθετα εδώ αλλά δεν έχει νόημα. Είναι οι άνθρωποι που έχτισαν το οικοδόμημα του ροκ και συνεχίζουν να το τιμούν ακόμη.
Αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί. Γιατί και σήμερα βγαίνει καλή μουσική από νέες μπάντες. Θα βγει και αύριο. Ίσως η PJ Harvey να είναι η Marianne Faithfull της γενιάς της.
Αυτό λοιπόν που λέω είναι σεβασμός στους παλιούς που τον αξίζουν και αναγνώριση στην αξία των νέων που τη δικαιούνται.
-
Δεν λέω, έχουμε πολύ καλά άλμπουμς και από νεώτερες μπάντες όπως οι Franz Ferdinand, οι Decemberists, οι Yeah Yeah Yeahs, κλπ. Το γεγονός όμως ότι αυτοί οι θρύλοι του ροκ στέκονται ισότιμα μετά από τόσα χρόνια δίπλα σους μαθητές τους, σε κάνει τουλάχιστον να νιώθεις γι’ αυτούς ένα τεράστιο ΣΕΒΑΣΜΟ!
Όσο μεγαλώνει ο μουσικός, γίνεται όλο κι πιο εύκολο να συνθέσει και όλο και πιο δύσκολο να παίξει! Η σύνθεση θέλει πείρα και το παίξιμο ζωντάνια.
Πχ. ο Μίκης Θεοδωράκης στα 80+ χρόνια του, ασχολείται ακόμα με τη μουσική, αλλά δεν παίζει/τραγουδάει πια.