Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ερεβος στις 26/05/09, 16:43
-
Σαν φυγω να θυμασαι
Πως ελιωσα τα μεσα μου
Στην καυτη ψευτια σου
Πως ετριψα τα χρονια μου
Στους μυτερους σου βραχους
Τα δαχτυλα μου στραβωσα
Σαν απο παλια βιολια δοξαρια
Σαν φυγω μη λυπασαι
Με εσπρωξες
Μα γνωριζες
Το βαθος του γκρεμου...
-
....ουφ....κάπως ετσι νιώθω ρε φίλος......έχω λιωσει το μέσα μου.....ωραίος.....επιτέλους πήρε πνοή το όλο μέρος....
p.s. να τι λείπει απο το δικοι μας στίχοι και ποιηματα....απλές σκέψεις...μεστες......όχι λόγια εντυπωσιασμού και λέξεις βγαλμένες απο λεξικα.....αλλα λέξεις βγαλμένες απο τη ψυχή.......
-
Σαν φυγω μη λυπασαι
Με εσπρωξες
Μα γνωριζες
Το βαθος του γκρεμου...
Ολόκληρο είναι κορυφαίο, αλλά το τελευταίο κομματι με συγκλόνισε......
Οταν ο άλλος ξέρει πόσο κακό μας κάνει, αλλά επιλέγει συνειδητά να μας πληγώσει
-
Όμορφο..ξέρεις να αγγίζεις πολύ λεπτές χορδές... ;)
-
Εξομολόγηση ψυχής
Ποίηση
μπράβο
-
Σας ευχαριστω πολυ για το χρονο και τα σχολια σας. Να στε καλα. ;)