Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ilianthos-Kanlis στις 01/06/09, 21:06
-
Με φιλούσες για τα μάτια.
Συ μου έσπερνες αγκάθια
κι εγώ σου΄στρωνα χαλί,
δύο πρόσωπα φορούσες
και δεν το΄χα αντιληφθεί.
#
Μ΄είχες πάρει νοικοκύρη
το υπόδειγμα παιδί,
με κατάντησες μπατίρι
και με άφησες ταπί.
#
Με φιλούσες για τα μάτια
κι όλοι λέγαν τί καλή,
όμως συ με λοιδωρούσες
κι είχες δεύτερη ζωή.
#
Πίκρα τώρα στο ποτήρι
και φαρμάκι στη ψυχή,
μου ΄χεις κάνει χαρακίρι
και πώς κλείνει η πληγή.
#
Τριγυρίζω στο Βαρδάρι,
κι όλο γίνομαι στουπί,
κάνουν μπλόκο οι πολυτσμάνοι
και με πάνε στη στενή.
-
Ωραίο, σαν λαικό τραγουδάκι!!! :)
-
Εσύ μου έσπερνες αγκάθια κι εγώ σου έστρωνα χαλί...
Ο γνωστός "παραπονιάρης" Ηλίανθος ....
-
Ipeas,μήπως δεν είναι έτσι ;
Σ΄ευχαριστώ πολύ !...
-
Θα μου επιτρέψεις φίλε Γιώργο να απαντήσω, μιας και τώρα το είδα, με δυο στιχάκια.
Η γυναίκα φίλε μου
μπέσα δεν έχει,
θα σε προδώσει
και πέρα βρέχει.
Κι’ αν καταφέρει
θα σε γελάσει,
με ψεύτικα δάκρυα
θα τα σκεπάσει.
Τα κλειδιά της καρδιάς της
παντού σκορπισμένα,
που όσο κι’ αν ψάξεις,
δε βρίσκεις κανένα.
Και είναι δύσκολο
να σου πετύχει,
η ντάμα κούπα
κι’ αυτή στη τύχη.
Κι’ εμείς τα κορόιδα
γι’ αυτή πολεμάμε
κι’ όλα τα λάφυρα
σ’ εκείνη τα πάμε.