Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: amfenster στις 07/06/09, 08:42
-
Συναντηθήκαμε στη μέση του πεδίου
μιας μάχης άσκοπης και δίχως νικητή
Απαλλαγμένοι από ενοχές εντίμου βίου
στεφανωμένοι πια τη δόξα του αγίου
και σκεπασμένοι με τη σκόνη του ασκητή.
Δεν είχες όπλα, δε φορούσα πανοπλία
Αίμα δεν έτρεξε, δεν ήχησε κραυγή
Ήσυχα λόγια μοναχά ήταν η λεία
λόγια που μήτε θα τα γράψουν σε βιβλία
μήτε τραγούδια θα τα πλέξουν ραψωδοί.
Τα θύματά μας τα φιλήσαμε στο στόμα
πριν κατευόδιο να τους γνέψουμε στερνό
Διάπλατα ορθάνοιχτα τα μάτια τους ακόμα
και οι φωνές τους μας καλούν από το χώμα
σαν την καμπάνα εκκλησιάς σ’ εσπερινό.
Δεν θα πληρώσεις αμαρτίες, δεν θα κλάψεις
Κι ούτε κι εγώ ποτέ μου θα τιμωρηθώ
Όμως θυμήσου πριν την τελευταία σπίθα θάψεις
ποιό είναι τ’ όνομα που πρέπει να φωνάξεις
για να ΄ρθω πλάι της για πάντα να θαφτώ.
-
Καλημέρα Ηλιάννα.
Φαντάζομαι πως το ίδιο θα σε ρωτήσουν φίλες, φίλοι.
Γιατί χάθηκες;
Επανήλθες από ότι διαβάζω εδώ με ένα εξαιρετικό ποίημα, καλογραμμένο όπως πάντα.
Να είσαι καλά και να περνάς. Εξ’ άλλου και δική σου είναι η γειτονιά.
-
Για άλλη μια φορά, μεγαλούργησες!Υπέροχο!Και...μη χάνεσαι! ;)
-
Γιάννη, εσύ τώρα με καλωσορίζεις ή με... μαλώνεις; :) Το "γιατί χάθηκες" είναι μια ερώτηση στην οποία δύσκολα κανείς απαντάει ούτως ή άλλως. Προκύπτουν διάφορα που σε κρατούν μακριά από πολλά, έτσι δεν είναι;
Χαίρομαι που με υποδεχτήκατε (gkou - Γεωργία; αν θυμάμαι σωστά - και σε σένα αναφέρομαι) με επαινετικά σχόλια.
-
Αν και υπάρχουν όντως στεφανωμένοι έντιμου βίου και όχι απλώς απαλλαγμένοι από ενοχές, θεωρώ πως το συγκεκριμένο αναφέρεται σε κάποια συγκεκριμένα άτομα.
Πολύ όμορφο και μας αφορά όλους.
-
Ο στεφανωμένος έντιμου βίου είναι γεμάτος από ενοχές, Χοληδόχε! Ο θρίαμβος της αντίθεσης!
-
Παππού σίγουρα ότι υπάρχει, υπάρχει με κάποιο τρόπο. Το θέμα είναι ότι υπάρχει.
-
Χοληδόχε, έχει δίκιο ο papous. "Σαν τον σκύλο με τη γάτα" συμβιώνουν οι ενοχές και η εντιμότητα, τουλάχιστον έως ότου ξυπνήσει το αρχέγονο. Μετά ακολουθεί μάχη. Με την πλάστιγγα να γέρνει επικίνδυνα υπέρ των ενοχών.
Υ.Γ. papou, μου λειψε αυτή η... remote επικοινωνία μας ;)
-
έλειψες πολύ βρε Ηλιάννα και τώρα που σε διάβασα ξανά το κατάλαβα...
πατ πατ τα χαστούκια της γραφής σου και να γυρνάω ξανά και ξανά το άλλο μάγουλο! Τέτοιος μαζοχισμός!
Μπράβο...
-
Amfenster, όταν λέμε ότι κάποιος έχει δίκιο, σημαίνει ότι συμφωνούμε μαζί του και τίποτα παραπάνω δεν έχει να κάνει αυτό με την δικαιοσύνη.
Καθένας έχει τις προσωπικές του εμπειρίες, ζει με τον δικό του τρόπο, στον δικό του κόσμο και έχει σίγουρα έχει δίκιο για τον εαυτό του και μάλλον για τους συμφωνούντες παρόμοιούς του που έαν έχουνε ψάξει βαθύτερα τι εννοεί. Άλλωστε γι αυτά που κάποιοι αισθάνονται ενοχές, άλλοι αισθάνονται ελευθερία από κανόνες νόμους και όρια, άλλοι ηδονή άλλοι whatever και πάει λέγοντας. Εντιμότητα μπορεί να είναι απλώς, οι σωστές επιλογές απέναντι στον εαυτό σου, σε σχέση με εσένα και το το δεύτερο συσχετιζόμενο άτομο. Διότι και τον εαυτό μας προσπαθούμε να τον μάθουμε ώστε να γίνουμε περισσότερο αυτοί που είμαστε. Έαν είσαι έντιμος απέναντι στον εαυτό σου, δεν βλέπω το λόγο για ενοχές, ούτε και υπάρχει λόγος να νιώθω ένοχος για την φύση και τους φυσικούς της νόμους, όπως γιατί γεννήθηκα με 2 αυτιά και 2 ρουθούνια ή γιατί αν πηδήξω από τη καρέκλα θα πέσω στην γη.
Όποιος έχει ουσιαστικές ενοχές έχει συνηδειτοποιήσει πολύ λίγο ποιος είναι ή δεν έχει αντιληφθεί πως η γνώμη του διπλανού του είναι τις περισσότερες φορές από διαφορετική έως αντίθετη.
Όσο για τον σκύλο με τη γάτα, οι παρομοιώσεις είναι όμορφες από ποιητικής άποψης, αλλά δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω μιας και δεν είμαστε ούτε σκύλος ούτε γάτα. Το αρχέγονο είναι πάντα ξυπνητό μέσα μας εκτός της περίπτωσης που κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Οι μάχες δεν ακολουθούν, αλλά υπάρχουν κάθε στιγμή με διαφορετικό τρόπο. Καθένας πολεμάει και αλλιώς, άλλος σιωπηλά, άλλος με ήπιους τόνους άλλος φωναχτά.
Οι μεγάλες πληγές, πάντα πονάνε, για ιατρικούς λόγους, τους οποίους κάποιοι μπερδεύουνε με το συναίσθημα.Ακόμη και το πόδι σου να σπάσεις, θα σου το θυμίζει κάθε τόσο ο καιρός και θα ασχολείσαι μαζί του μέχρι να πεθάνεις. Για κάποιους, αυτό είναι ο έρωτας.
-
Καλώς σε βρίσκω και πάλι Κατερίνα. Ξέρεις εσύ. Δεν είναι χαστούκια. Χάδια είναι. ;)
Χοληδόχε, μη σπαταλάς το χρόνο σου για να μου πεις τα αυτονόητα. Έτσι όπως τα λες είναι. Εγώ απλά δηλώνω... "αθώα ενοχών". Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα :)
-
ΧΑχαχα είναι αυτονόητο amfenster ότι θέλω να σπαταλάω τον χρόνο και να είναι, μου.
Αφού σου τα είπα και δεν χαθήκανε ακόμη καλύτερα!
Χαίρομαι που το δηλώνεις.
-
κέρνα τη σπίθα πριν να βρεις παντοτινά το χάρο
που τη χρειάζομαι εδά ν ανάψω ένα τσιγάρο :D
απίθανο πήμα παραθυρού , μοιάζει με ταινία μικρού μήκους
στο φεστιβάλ της καβάλας, άντε και στις κάνες
μια ολόκληρη ή μάλλον ολοκληρωμένη ζωή μέσα στις σειρές σου, μας έθαψες
-
Το ότι στα θέματα που ανοίγει η Amfenster ανοίγουμε πάντα τις συζητήσεις περί αρχών δείχνει την ποιότητα και την σιγουριά των κυβερνοερώτων μου. Κι εμένα μου έλειψε... Και δεν πονάει Χοληδόχε.
Λοιπόν, για να μπούμε στο θέμα, η δικαιοσύνη και το δίκαιο έχουν υπόσταση μόνο στην μοιρασιά. Εάν δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης της δικαιοσύνης. Οπότε Χοληδόχε το δίκαιο έχει σχέση με ή καλύτερα, είναι εξαρτημένο από την δικαιοσύνη όπου κι αν αναφέρεται. Εν προκειμένω μοιραζόμαστε ή μοιράζουμε τον κυβερνοερωτά μας.
Τελικώς δε, οι άφθονες ενοχές του έντιμου βίου προκύπτουν από αυτό το ερωτηματικό περί δικαιοσύνης. Και δεν τις γιατρεύουν τα αρχέγονα συναισθήματα. Μπορεί να τις απωθήσουν ή να τις καταπνίξουν, αλλά τότε μιλάμε για βιασμό, όχι για γιατρειά.
-
Εννοείς παππού να πονάει με κακό τρόπο ? γιατί και το σφίξιμο στην κυβερνοκαρδιά, πόνος είναι, αλλά γλυκός.
Σύμφωνα με αυτό που λες παππού, ο ισχυρότερος καθ' όποιον τρόπο, είναι άδικος. Είναι όμως ?
Σίγουρα οι ενοχές έντιμου βίου, προκύπτουν από το θέμα μοιρασιάς του εαυτού μας, πρωτίστος δε της μοιρασιάς της ειλικρίνειάς μας. Γιατρειά απόλυτη δεν υπάρχει σε αυτό μιας και μέσα μας χάσκει τι ακριβώς είναι η δικαιοσύνη και η μοιρασιά. Όσο για τα αρχέγονα συναισθήματα, κάνουν την δουλειά τους, τις περισσότερες φορές, έστω και βιάζοντας, σε ένα αλλιώτικο επίπεδο "δικαιοσύνης" από το ανθρώπινο.
Προς το παρόν παππού όλα εκεί στο ανάμεσα είναι και άντε να βγάλεις το φίδι από τη τρύπα. Και σαν το βγάλεις σχεδόν ολόκληρο, μένει η ουρά του να κροταλίζει και αυτός ο θόρυβος ζάλίζει. χαχαχαχα
Πάντα ευχαριστιέμαι όπως ξέρεις τέτοιες συζητήσεις περί αρχών.
-
Σύμφωνα με αυτό που λες παππού, ο ισχυρότερος καθ' όποιον τρόπο, είναι άδικος. Είναι όμως ?
Βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα. Από ποια λεγόμενά μου το εξάγεις αυτό?
Αν είσαι εσύ που το νομίζεις εξήγησέ το. Μην καθυποβάλεις όμως τους συνομιλητές σου!
-
Διότι ο ισχυρότερος, πάντα έχει το μεγαλύτερο μέρος της μοιρασιάς, είτε το θέλει, είτε όχι, αλλιώς δεν θα ήταν και ισχυρότερος.
Και ξαναρωτώ ειναι αδικία αυτό ναι ή όχι ?
Ή μήπως θεωρείς την ισομοιρασιά δικαιοσύνη ?
Θα έλεγα λοιπόν πως η δικαιοσύνη δεν έχει να κάνει με τη μοιρασιά μόνο, αλλά με την αλήθεια η οποία μας λείπει.
Τέλος η πρόταση "μην καθυποβάλεις τους συνομιλητές σου" είναι επίσης καθυποβολή.
Ολοκληρωμένη είναι: Σύμφωνα με αυτά που λες xolidoxe καθυποβάλεις τους συνομιλητές σου. Πρόσεξε πόσο μοιάζει στην δική μου.
Παρόλα αυτά, εγώ δεν βλέπω καμιά αυθυποβολή αλλά απλώς λές την γνώμη σου, για να πω και εγώ την δική μου.
-
@ alex68
Αλεξάκοοοοοοοο!!! Που 'σαι βρε καραβόσκυλε;;; "Μια παγωμένη σπίθα στείλε, να σου την κάνω πυρκαγιά" :-*
@ papous & xolidoxos
Όταν έχεις την παρακαταθήκη ενός πρότερου έντιμου βίου, μιας μέχρι τούδε ζωής δηλαδή που διέπεται και χαρακτηρίζεται από αρχές σαν αυτές που ο καλός μου papous βρίσκει λόγο να καταπιαστεί μαζί τους με αφορμή τα δικά μου… απονενοημένα, όταν έρθει η στιγμή αυτές τις - όποιες - αρχές να τις βάλεις στην άκρη ή ακόμα χειρότερα, να τις παραβιάσεις στον χείριστο βαθμό, νοιώθεις ένοχος. Οι ήρωες αυτού του μικρού «έπους» δε βρέθηκαν σε αυτή τη δυσάρεστη θέση. Αυτό είναι το νόημα του στίχου «απαλλαγμένοι από ενοχές εντίμου βίου». Τώρα, πως μπορεί τέτοιοι άνθρωποι να καταλήγουν στεφανωμένοι άγιοι και ασκητές, είναι ένα άλλο θέμα που αν θέλετε το συζητάμε. Τα περί δικαιοσύνης δε χωρούν σ’ αυτήν εδώ την ιστορία. Γενικά η έννοια του Δικαίου απουσιάζει κάθε που εμφανίζεται ο Έρωτας. Αλλιώς, ούτε ένα τραγούδι δε θα ‘χε γραφτεί γι’ αυτόν! :)
-
Κατάλαβες Χοληδόχε πως σου απάντησε η amfenster? Σαφώς στον έρωτα απουσιάζει η δικαιοσύνη διότι δεν υπάρχει τίποτα για να μοιράσεις. Όλα είναι κοινά.
Εν τω μεταξύ, Δικαιοσύνη είναι η έννοια. Όπως λέμε καλοσύνη, ευγνωμοσύνη κλπ. Ο ορισμός της αδικίας είναι η προσπάθεια εναρμόνισης με την έννοια μέσω της προβολής της. Με ρωτάς αν το Δίκαιο είναι αληθές? δεν γνωρίζω. Σίγουρα όμως προσπαθούμε τα δικαιώματα του καθενός να είναι ισότιμα (και όχι ίσα). Ως αδικία νομίζω ότι εννοείται η καταπάτηση των δικαιωμάτων στην μοιρασιά.
Μην ξεχνάς ότι, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η απόλυτη δικαιοσύνη βρίσκεται εκεί που το απολύτως δίκαιο κατηγορηθεί ως απόλυτα άδικο.
-
Μάλιστα παππού. Στον έρωτα είναι όλα κοινά ? Μιλάμε για ιδανικές συνθήκες φανταστικού πειράματος ή για ανθρώπους ?
Amfenster τι εννοείς λέγοντας ότι η Έννοια του Δικαίου, απουσιάζει κάθε που εμφανίζεται ό Έρωτας ? Κάντο μου πιο λιανά.
Γνώμη μου δε, όπως και να εμφανιζόταν ο Έρωτας, πολλά τραγούδια θα γράφονταν γι αυτόν.
Τι είναι για σένα ο έρωτας ?