Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: γεροντας στις 10/06/09, 08:30
-
Στο μεθύσι μου πάντα κυλιέμαι
και σαν αχάριστος αναρωτιέμαι
γιατί δεν αφήνει η ρουφιάνα καρδιά μου
να πουλήσω και τη που**να σκιά μου.
Κι είναι αυτό που με θλίβει
η σκιά μου τη μέρα να ορίζει
Δεν την μπορώ ,δεν τη θέλω κοντά μου
Μου χαλά τα πεζά σχέδια μου.
Λιπόψυχος στέκω στο δρόμο
Εξαντλημένος δεν αντέχω το χώρο
Μια ζωή σκιές πολεμάω
Μοναχός στο σκοτάδι πατάω.
Ευχή στο τέλος που φτάνω
Αν ξανάρθω να μάθω να χάνω
Με την σκια μου ποτέ μην τα βάζω
Να μην κλέβω ψυχές απ το βάζο.