Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 15/06/09, 08:54
-
Εκεχειρία των βατών οροπεδίων
αγοραπώληση παλιού Ευαγγελίου
πήρε η αγάπη ανακωχή μετ’ εμποδίων
γι’ αναπαράσταση καημών της υφηλίου
Και στην σφεντόνα σου τα λάστιχα διαβόλια
σαν μιαν ανάμνηση κακή μοιάζει η διχάλα,
αχ! της αγάπης σου να μ’ εύρισκαν τα βόλια
να μουσκευτώ μες στων φιλιών σου την ψιχάλα
Κάρμα η θλίψη, λησμονιάς το Αντίο φόλι,
το σ’ αγαπώ σου μιά φωνή αφιονισμένη,
γεμάτο ασήμι της αγάπης το βραχιόλι
μα την καδένα μου ‘χες δώσει σκουριασμένη
Καλά τα λέγαν οι παλιοί: ¨Αν τα κουπιά μας
με μιας ραγίσουν ο αγέρας κι ο χιονιάς της
με δυό βιγλάτορες στην πάνω τη σκοπιά μας
δεν σταματιούνται οι ορδές της λησμονιάς της»
24.09.08
-
ivikos, ως συνήθως...
Ακρως...ποιητικόν!!!
-
Με μια λέξη μόνο: ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!
-
Καλησπέρα,
Πανέμορφες ρίμες φίλε μου, το ταλέντο σου ξεχωριστό κι -απλά- διάβασα για άλλη μια φορά κάτι που μου έδωσε χαρά. Να είσαι καλά!
-
Καλά λέω λοιπόν πως η σελίδα αυτή σιγά σιγά ξαναγεμίζει με ποίηση.
Ειλικρινά χαίρομαι.
-
Εξαιρετικό ποίημα στο σύνολο του
οι στίχοι που ξεχώρισα οι οποίοι ξεχειλίζουν από ποίηση είναι
''να μουσκευτώ μες των ματιών σου την ψιχάλα''
''δεν σταματιούνται οι ορδές της λησμονιάς της''
να 'σαι καλά να γράφεις τέτοια ποιήματα φίλε ivikos