Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: pimami στις 24/06/09, 14:17
-
Κάτω από τα σύννεφα ο κόσμος δε χωράει
ψάχνουν πατρίδα τα πουλιά κι οι άνθρωποι για σπίτι
μ' ένα σπυρί απ' τα λόγια μου πετάει ένα σπουργίτι
με το λυγμό ενός τραγουδιού με άφησε και πάει.
Κάτω από τα κύματα τα όνειρα μιλάνε
σε μια γλαρένια αγκαλιά, στη ρότα ενός κουρσάρου
γίνονται ασπρόμαυρα tatoo στα μπράτσα κάποιου φάρου
φιλί γοργόνας ζήλεψαν με άφησαν και πάνε.
Ακροπατώ στα βότσαλα με το Νοτιά στο πλάι
χαϊδολογεί τα πόδια μου της γης το άγριο κύμα
τα χνάρια μου σκορπίζονται και μοιάζει κάθε βήμα
μαζί με ότι άγγιξα να μ' αποχαιρετάει
-
Φίλε pimami
Πρώτα παίρνεις τον θαυμασμό μου ο οποίος θα ...μείνει...
Μετά το 5άρι μου για το έξοχό σου αυτό ποίημα(αυτό δεν μπορώ να εγγυηθώ πως θα μείνει....καραδοκεί κάποιος που δεν αντέχει στην ομορφιά των στίχων......)
Να είσαι πάντα καλά!!!
-
Αυτά τα, όντως, δεκαπεντασύλλαβα 3 τετράστιχα μου άρεσαν πάρα πολύ. Μια νοσταλγία αισθάνθηκα!
Να είσαι καλά να συνεχίσεις ακάθεκτος τα δεκαπεντασύλλαβα σου. *****