Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 29/06/09, 19:09
-
Το μυαλό θολώνει
τα μάτια κλείνουν
καμιά ελπίδα
δεν μου αφήνουν
η βροχή πέφτει
φυσά δυνατά
μες τον καθρέπτη
ο χρόνος πετά
τώρα τα λόγια
δεν έχουν αξία
σιωπή βαραίνει
με σημασία
ρηχού παρόντος
χειροβομβίδα
ανατινάζει
κάθε μου αχτίδα
μέσα στο νου μου
στριφογυρίζει
μικρή μου θάλασσα
με καθορίζει
και δεν μιλάω
για τίποτα πια
δεν φοβάμαι το θάνατο
και γελάω πλατιά.
-
"ρηχού παρόντος
χειροβομβίδα
ανατινάζει
κάθε μου αχτίδα"
Πολύ ωραίο αυτό φίλε μου,περιεκτικότατο. Και οι υπολοιποι στίχοι βέβαια όμορφοι.
Να σαι καλά!
-
Όμορφο και πολύ άμεσο!
-
σας ευχαριστώ πολύ και τους δυο
-
Σιωπή που περιγράφει και λέει πολλά , μα πάρα πολλά.... Ωραιότατο !!!
-
τώρα τα λόγια
δεν έχουν αξία
σιωπή βαραίνει
με σημασία
πόσα πολλά μου λέει αυτός ο στίχος και να ξέρες !!!! πολύ όμορφο φίλε, να είσαι καλά και καλή συνέχεια .
-
σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα σχόλιά σας