Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 08/07/09, 09:26
-
Θα ‘ναι τα στόρια μου κλειστά σ’ άλλες βροχές
μιας νύχτας δρόμος το μηδέν απ’ το φιλί σου
ποιος σε αγαπούσε σε ρωτώ.. λες: ο κανείς σου,
μ’ ένα λυγμό που κρύβει χίλιες ενοχές.
Και στο ανημπόρετο με πας να τραγουδώ
το σ’ αγαπώ μου φάλτσα, τ’ όχι σου με μπρίο,
στην αγκαλιά σου κάνει Θε’ μου τόσο κρύο
σαν νύχτας πάχνη, που τα όνειρα μαδώ.
Ουράνια τόξα σ’ ουρανούς μου λες θα λάμψεις
λύχνους ερώτων τις νυχτιές πως θα μ’ ανάψεις,
στήνεις παγίδες με οχυρό τις ομορφιές σου.
Ποια ουράνια τόξα να φανούν στις συννεφιές σου;
Θα ‘ναι τα ηνία μου σπασμένα, κι οι τροχοί
άξονες θα ‘χουν τα φιλιά που μου ‘χες δώσει,
ίσως κι αυγές, που πριν να βγουν μ’ είχες προδώσει,
ματώνοντάς μου της καρδιάς την αμυχή.
Να μη βραχείς σε μπόρες νύχτας σου ‘χα πει,
βγήκες μεσάνυχτα να δεις κατακλυσμούς μου
δεν τους περίμενες γι’ αλήθειες τους χρησμούς μου.
Έζησε η αγάπη όσο μία αστραπή!!!!!
7.07.09
-
Παρα πολύ όμορφο..
Να πω την αλήθεια μου, με χάλασε λίγο ο τελευταίος στίχος,
ή μάλλον οι δύο τελευταίοι, που μου φαίνεται πως γράφηκαν απλά
και πρόχειρα, ίσα για να "κλείσει" το ποίημα..
Το υπόλοιπο όμως............ πανέμορφο........!!! :D
στην αγκαλιά σου κάνει Θε’ μου τόσο κρύο
σαν νύχτας πάχνη, που τα όνειρα μαδώ...
..Να μη βραχείς σε μπόρες νύχτας σου ‘χα πει,
βγήκες μεσάνυχτα να δεις κατακλυσμούς μου..