Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Anastasis στις 14/07/09, 15:30
-
ΔΕΗΣΙΣ 14/07/2009
Οκτώ οι μήνες που περάσαν, άδειοι.
Έλεος μηδέν η Μούσα, μου δεικνύει.
Ίχνος κανέν απ’ τ’ απαλό της χάδι.
Σ’ άπλετ’ ο οίστρος, σκότος, καταλύει.
Στίχοι αδύναμοι και καταδικασμένοι
Εκ γεννετής ανάπηροι, σφαδάζουν
στου κάδου κάπου τ’ άδυτα, σκισμένοι
της ποίησης παράλυση προστάζουν.
Ανόητα μου λόγι’ αγαπημένα, δώρα.
εκλιπαρώ σας βγείτε απ’ το σκοτάδι
Σκέψεις μου αλόγιστες ελάτε, τώρα
της μέθης σας κεράστε μου τη χάρη.
Της λογικής μου κρύψτε την ανέχεια
Διατάξτε τον ασύμμετρο ειρμό σας
να πάρει από το νου μου τη συνέχεια
και σύρτε με στον μαγικό χορό σας.
-
Στον όγδοο μήνα της, είν΄η ελπίδα σου φίλε! Κάνε υπομονή για άλλον ένα. Έαν δεν πάτησε φρένο το μυαλό για να βαλτώσει, προεργασία κάνει και την κατάλληλη στιγμή διπλά θα αποδώσει. Δέηση για ποιητική Διάθεση. Μάλλον για κάποιον άλλο είναι οι στίχοι, γιατί εσένα η Μούσα μια χαρά παρέα σου κάνει.
-
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Χολ και θα προσθέσω πως η Μούσα ,όχι μόνο σου κάνει παρέα ,αλλά σε οδηγεί σε "άπλετο φως"...
Αποτέλεσμα το ωραιότατο δημιούργημά σου !!!
-
Πολύ όμορφο φίλε μου!: Ποίημα!
-
Εξαιρετικό, φίλε anastasis. Να μας χάριζες πιο συχνά, της μέθης...
της μέθης σας κεράστε μου τη χάρη.
-
Σας ευχαριστώ πολύ. Παρ' όλα αυτά "Πραίτορες βράχοι πάνω μου σωρός. πότε θα αναστηθώ ?".
Αποτέλεσμα απολύτου έμπνευσεως το παραπάνω δεν ήταν. Ίσως κάποτε να ξαναέρθει. Μέχρι τότε δεόμενος...
Να είστε καλά.