Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: xrsofia στις 15/07/09, 09:27
-
Τώρα που πια τίποτα δεν υπάρχει,
θα φύγω
σαν άδοξος φρουρός της αγκαλιάς σου ,
θα χαϊδέψω
για τελευταία φορά τα μαλλιά σου
και θα χαθώ στα κρυφά ονειρατά μου
που προσκυνουν νεράϊδες τα φιλιά μου .΄
που το νερό της λήθης όλα θα τα σβήσει
κι η θεά του έρωτα καινούριες στιγμες
γεμάτες χρυσάνθεμα κι ανθισμένα κρίνα
θα μου χαρίσει
τώρα πριν ο χρόνος σταματήσει
πριν η καρδιά δακρύσει
και το εγώ θελήσει να γυρήσει.
τώρα που πια όλα έχουν τελειώσει
θ'αφήσω το καθρέφτη να ματώσει
το είδωλό σου να σκοτώσει
με τ'αγκάθι του κρυσταλένιου ρόδου
που μου'χες δώσει.
-
Ευαίσθητο! Μου άρεσε.
Ιδιαίτερα σ' αυτα τα σημεια.
σαν άδοξος φρουρός της αγκαλιάς σου ,
πριν η καρδιά δακρύσει
και το εγώ θελήσει να γυρήσει.
Καλωσόρισες! :)