Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Ωρίωνας στις 08/09/09, 20:27
-
Το σπίτι πάγωσε και είναι σκοτεινό
Σιωπή απέραντη το έχει κατακλύσει
Ένα δωμάτιο γεμάτο κι αδειανό
Με χίλια όνειρα που έχουν παραλύσει
Σε κάθε θόρυβο ζητάω μια φωνή
Φωνάζω, μάταια, στο σπίτι και προσμένω
Η μοναξιά μου όμως πάντα διαφωνεί
Κλείνει το στόμα μου μονάχος για να μένω
Το σπίτι θόλωσε και μοιάζει χθεσινό
Νοιώθω σιγά-σιγά επάνω μου να πέφτει
Ανοίγω πόρτες κι αντικρίζω το κενό
Μαδούν οι ώρες τη καρδιά μου ξέφτι-ξέφτι
Κάθε μου βράδυ ψάχνω για να σκεπαστώ
Κι όσο κουρνιάζω τόσο πιο πολύ το κρύο
Δεν βρίσκω ζέστη όσο και να τη ζητώ
Φταίει που είναι το κρεβάτι μου για δύο
Το σπίτι θύμωσε και πια δε μου μιλά
Μονάχα λέει, όταν έρχομαι, πως φταίω
Κι όταν σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά
Νομίζω χαίρεται που νοιώθει ότι κλαίω
Θέλω να φύγω από δω μέσα να χαθώ
Όσο κι αν ψάχνω όμως χάνεται ο δρόμος
Κι έτσι τα βράδια μένω μόνος να μεθώ
Κι είναι το δάκρυ μου του πόνου ταχυδρόμος
Το σπίτι πάλιωσε, μονάχο, ξαφνικά
Χάνει το χρώμα του και μοιάζει ρημαγμένο
Νοιώθω πως χάθηκαν τα τετραγωνικά
Και μ’ έχει κλείσει εδώ μέσα στριμωγμένο
Βλέπω ερείπια και μέσα μου απορώ
Μήπως δεν είναι έτσι όσα αντικρίζω
Κι όταν θυμάμαι ότι χάθηκες καιρό
«Είναι αλήθεια», μοναχός μου ψιθυρίζω
-
Φίλε μου Ωρίωνα
έδωσες υπέροχα και με συναισθηματική φόρτιση ένα άδειο μοναχικό σπίτι.
Μου άρεσε υπερβολικά!!!!!!!!!
Να 'σαι πάντα καλά και να γράφεις........
-
αρκετά ενδιαφέρον...θα έλεγα μόνο πως οι επαναλήψεις "σιγά-σιγά" και "ξέφτι-ξέφτι" δεν εξυπηρετούν κάτι, και ειδικά το "ξ" και το "φτ" μαζί επιβραδύνουν κάπως τη ροή του ποιήματος. Πάντως πολύ ωραίο θέμα, κάποιες εξαιρετικές στροφές, συμφωνώ με τον ιβικο, είναι ένα ποίημα που σου μένει. Μπράβο από εμένα.
-
Πολύ ωραία περιγράφεις φίλε μου το "άλλο" σπίτι. Οχι αυτό της θαλπωρής της ζεστασιάς και του παράδεισου των προσωπικών μας ασχολιών,
μα αυτό της μοναξιάς και της εγκατάλειψης, της ψύχρας και της μελαγχολίας...
Πολύ όμορφο!!