Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 13/09/09, 00:45
-
Το ταξίδι μου στο χρόνο
έχει λόγια που θυμίζουν
έχει λόγια που ξεχνάνε
χίλιες φιάλες οξυγόνο
για βουτιές που με κοιμίζουν
και για άλλες που πονάνε
το ταξίδι μου στο χρόνο
έχει εικόνες που αντέχουν
έχει εικόνες που μιλάνε
κάθε μύηση στον πόνο
για αυτούς που συμμετέχουν
στη ζωή που προσκυνάνε
το ταξίδι μου στο χρόνο
έχει όνειρα που ελπίζουν
όνειρα που προσπερνάνε
άλλοτε με σέρνει μόνο
κι άλλοτε με φυλακίζουν
οι σελίδες που γυρνάνε
το ταξίδι μου στο χρόνο
κάποτε με εξαφανίζει
με σκορπάει, με στοιχειώνει
το γεννάω, το σκοτώνω
με λατρεύει, με αφανίζει
με γεννάει και με τελειώνει.
-
στο ταξίδεμα στο χρόνο
πρέπει λόγια να φωνάζουν
με όχι λέξεις ότι να ΄ναι,
για του ποιητή τον φόνο
για τους στίχους που σφαδάζουν
και γι αυτά που μας πονάνε
Φίλε μου Χωριάτη
το ταξίδι σου στο χρόνο, το λιγότερο είναι έξοχο
σου αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΓΕ!!!!!
Να 'σαι πάντα καλά!!!!
-
Κάθε ένας μας έχει το δικό του ταξίδι στο χρόνο, καθενός διαφορετικό μα όλων συναρπαστικό (ελπίζω).
Πολύ ωραίο!
-
το ταξιδι μου στο χρονο παντα θα μαρτυρα πως στη ζωη πρεπει να ονειρευεσαι, να ζεις , να αναπολλεις, να μην μετανιωνεις, να χαιρεσαι, να λυπασαι, να θυμασαι μα και να ξεχνας, να μπορεις να συγχωρεις....
ειλικρινα πολυ εντονο......
καλημερα
tp
-
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας παιδιά