Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Darko12 στις 13/10/09, 11:57
-
Σαν να ’τανε γιορτή
Ηλιόλουστη μέρα άνοιξη μύρισε
ήταν θαρρώ στου Μαγιού την αρχή
κόσμος πολύς τις πλατείες πλημμύρισε
σαν να ‘τανε γιορτή
οι οικογένειες φόρεσαν τα καλά τους
λουλούδι στο χέρι κρατούν με στοργή
περπατούν, γελούν το πλήθος κοιτάζουν
σαν να ‘τανε γιορτή
όλες οι ηλικίες δηλώσαν παρών
μικροί κ μεγάλοι με ζωντάνια κ ορμή
την λάμψη έβλεπες στα βλέμματα των
σαν να ‘τανε γιορτή
υπήρχαν και άλλοι με δάκρυα στα μάτια
έλεγες ότι οι θύμισες τους πονούν πολύ
δεν λύγισαν όμως, μάζεψαν τα κομμάτια
στάθηκαν όρθιοι,
σαν να ‘τανε γιορτή
οι φωνές τους κάλυψαν τους ήχους της πόλης
τα λόγια τους σταράτα, κοφτά με πυγμή
αγγίξαν τους πάντες έστω κι αν περνούσαν αδιάφοροι
.....δεν ήταν γιορτή , μα μια απεργία με φωνή
.........σε μια ατμόσφαιρα γιορτινή.
*πρώτη απόπειρα
-
" ελεγες οτι οι θύμησες τους πονουν πολυ....
δεν λύγισαν όμως, μάζεψαν τα κομμάτια
στάθηκαν όρθιοι,
σαν να ‘τανε γιορτή"
Στον αγωνα ολοι, για ενα πιστευω! Για μια ευκαιρια... για την Ελπιδα!!
Και με αυτο το υποβαθρο, μια τετοια μερα ειναι γιορτη....
Δε θα ασχοληθω με το τεχνικο κομματι (Ειναι άλλοι ειδικοι σ αυτο) ειναι κατι που δε με ενδιαφερει και τοσο στα οσα διαβαζω. Εστιαζω περισσοτερο στο συναισθημα κι απ αυτο εχει περισσιο! Σε βαζει σε σκεψεις... Σε προβληματιζει (μια παντα εποικοδομητικη διαδικασια).
Μου αρεσε. Οσο για το "πρώτη αποπειρα", μου αρεσε περισσοτερο απ ολα! Ειναι πολυ σημαντικο το να γραφει κανεις. Το να εκφραζεται γενικοτερα μεσα απο καποια μορφη τεχνης. Ειναι σαν μια "απεργια" απο τη βουη. Ειναι η επαφη με τον πραγματικο εαυτο μας, χωρις τα διαφορα προσωπεια που του φοραμε στις καθημερινες μας συναναστροφες (γιατι απλα ειναι κι αυτο ενα παιχνιδι... και οχι απαραιτητα για να κρυφτουμε). Μας παρεσυραν οι ρολοι... Τελος παντων πολλα ειπα!
"Το πρωτο σκαλι" του Καβαφη, τα λεει πιο περιεκτικα... ριξ' του μια ματια.
Μπραβο! Μη σταματησεις...
-
Σωστός φίλε μου, συνέχισε. Χρειαζόμαστε γιορτινές χαρούμενες θέσεις.
-
Πολύ καλή η " πρώτη γιορτινή απόπειρα" και ωραία η περιγραφή . Μπράβο σου !!
-
Απογειώνεις συναισθηματικά ένα τόσο σοβαρό θέμα δίνοντας την πραγματική του διάσταση
χίλια μπράβο
-
σας ευχαριστω πολυ ολους πρωτα για το καλωσορισμα (με ολη την σημασια της λεξης) κ για την δυναμη που μου δινετε να συνεχισω.
-
Πως να δω το κόσμο μέσα απ τα μάτια μου οταν τα έχω ερμητικά κλειστά?
Πως να αγγίξω τη ψυχή σου όταν τα χέρια της δικής μου είναι δεμένα?
Πως να ακούσω την φωνή σου όταν γεννήθηκα με με μια βουή στ αυτιά?
Μόνο η καρδιά μου εμεινε να χτυπά και νιώθω μετέωρος στο διαστημα των συναισθημάτων
ανημπορος να εκπληρώσω τις χιλιάδες επιθυμίες της.
Επιθυμίες που με θέλουν να μαι μέσα στις γιορτές σου ,τις καθημερινές του πεζοδρομίου,της πλατείας,του δρόμου .Τις γιορτές ,οι χτύποι της καμπάνας ,ηχούν στον αέρα και ριγούν το ανήμπορο κορμί μου.
Τόσο με πληγώνει που δεν ειμαι στη γιορτή σου.Τόσο που το δάκρυ μου γίνηκε ποτάμι και σκόρπισε τα κομμάτια μου στους μακρινούς ορίζοντες,ελπίζοντας πως κάποια απ αυτά συναντήσουν αυτές τις απέθαντες γιορτές σου.
Ετσι ίσως νιώσω πως βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου.
Ετσι ισως τα χέρια μου νιώσω πως λυθηκαν και σ αγκάλιασαν σφιχτά στον χορό ποου σέρνεις.
Αυτά για την πρώτη σου απόπειρα.
Ετσι ίσως η βοή σωπάσει στα αυτιάμου κι επιτέλους θα ακούσω το μέλλον που θέλω να ζήσουν τα παιδιά μου.
-
γεροντα, ο σχολιασμος σου ειναι απο μονος του ενα πανεμορφο εργο!
..........!!!!!!