Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Vasilis P. στις 15/10/09, 12:03
-
Φτερουγίζουν τ’ αστέρια στη γη
Αν στείλεις βράδυ, σελήνη σημάδι,
αν νιώσω πως με κοιτάς
Τότε ας φέρει η μοίρα τη λήθη,
ας γράψει τέλος για μας
Πάθος θ' αγγίξει και λάβα θα πνίξει,
σκέψεις, ελπίδες, φωνές
Νύχτα θα βρέξει, η αγάπη θ’ αντέξει,
θα ρίξει, θα σβήσει φωτιές
Η ψυχή το ξέρεις πως ζει,
πως το δάκρυ της δίνει πνοή
Καρδιάς χτύποι διπλοί
φτερουγίζουν τ' αστέρια στη γη....
Εδώ το τέλος κι η αρχή,
σαν το πρώτο το φως δυνατή
Μικρής αγάπης παλμοί
φτερουγίζουν τ' αστέρια στη γη...
-
Πάθος θ' αγγίξει και λάβα θα πνίξει,
σκέψεις, ελπίδες, φωνές
Νύχτα θα βρέξει, η αγάπη θ’ αντέξει,
θα ρίξει, θα σβήσει φωτιες
Ποσα μπορει να κρυβει αυτο το τετραστιχο?!?!?!
Σε πολλες σκεψεις μ'εβαλες... (ευχαριστω!)
Πολυ ωραιο Βασιλη!!
-
Ευχαριστώ πολύ Αrgentina μου! Είναι οι λέξεις -κομμάτια μας.. Γράφεις πάρα πολύ καλά! και χάρηκα πολύ ;) το τραγούδι σου!