Τρομαγμένες ψυχές αιμορραγούν στο σκοτάδι
εσύ στο κουτί σου κλεισμένος από φόβο γελάς.
Κλάματα ,δάκρυα στάζουν στο χαρτόνι
κι εσύ με εφημερίδα τα μάτια σου κλειστά κρατάς .
Ξεχασμένοι σκοποί σε τραβούν απ το χέρι
εσύ δεν αντέχεις και κόβεις στα δυό το κορμί
τα πόδια στη γη , σε σάπιο χώμα σ έχουνε φέρει
κι η ψυχή σου με κομμένα φτερά ,σβήνει σα κερί.
μα όσο κι αν θες τις φωνές να σωπάσεις
και τα αυτιά σου για πάντα να έχεις κλειστά
τα στόματα των ψυχών δεν τρομάζεις
κι ας μην έχουνε χρώμα κι ας είναι βουβά.
Κι όσο η ενοχή σου να σωπάσεις φωνάζει
κατά βάθος το ξέρεις πως ανήκεις εκεί
κι εσύ μια ψυχή που στο φόβο κουρνιάζει
συγκάτοικοι είστε ,στο ίδιο κελί.