Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Vasilis P. στις 16/11/09, 09:09
-
Πάλι θα φύγεις...
(Στον ουρανό μου σ’ ένα σύννεφο αφήσου)
Πάλι θα φύγεις … το αγιάζι θα σε πάρει
Πάλι θα χάσω το μυαλό στη θύμισή σου
Θα μείνω πάλι συντροφιά με το φεγγάρι
Στον ουρανό μου σ’ ένα σύννεφο αφήσου
-
Πάλι θα φύγεις… και τα μάτια μου δεν κλείνουν
Πάλι θα κάψω τον καημό σ’ ένα μολύβι
Θα πάρω πάλι αγκαλιά την παιδική μου
την ψυχή που ξέρει έρωτες να κρύβει
-
Πάλι θα φύγεις... μα στο σώμα σου θα κάνω
δώρο τον κόσμο και τη νύχτα μου δική σου
κι αν έχω κάτι να ζητήσω παραπάνω
Στον ουρανό μου σ’ ένα σύννεφο αφήσου
-
Όταν το βράδυ κοιμηθείς εκεί θα έρθω πάλι
θα πάρω σχήμα της καρδιάς, δροσιά από πορτοκάλι
από το σύννεφό σου δες!
νερό είμαι που τρέχει
κι από το τζάμι που κοιτάς,
φθινόπωρο που βρέχει
-
"Στον ουρανό μου, σ' ένα σύννεφο αφήσου..."
Απίστευτος ο στίχος σου Βασίλη,
πανέμορφες οι εικόνες σου, γεμάτες συναίσθημα, ολοζώντανες, καθάριες...
"Όταν το βράδυ κοιμηθείς εκεί θα έρθω πάλι
θα πάρω σχήμα της καρδιάς, δροσιά από πορτοκάλι
από το σύννεφό σου δες!
νερό είμαι που τρέχει
κι από το τζάμι που κοιτάς,
φθινόπωρο που βρέχει"
Σ' ευχαριστώ για την ανάγνωση αυτού του ποιήματος!!!
Καλό σου βράδυ...
-
Eυχαριστώ πολύ Μαντινάδα μου! Στιγμές ευαισθησίας, μια έκλυση αδυναμίας έστω.!Χαίρομαι που σου άρεσε κι εμένα τα δικά σου! ;)