Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: rakenditos στις 23/11/09, 23:53
-
Εχω σημαδι και εγω οπως αυτοι
μιαν αλυσιδα απο μελανι στην κοιλια μου.
Εχω ενα προγραμμα κλειστο , ψυχο-αγωγη
και κωδικο διακριτικο για την γενια μου,
Φοραω τζιν , μαυρα γυαλια και περπατω
κατω απ τα φωτα της Αθηνας μπερδεμενος
μα οσο κι αν ψαχνω μια λαβη για να πιαστω
στην αδεια κανη σου γυριζω κουρασμενος.
Εχω ενα σπιτι αστικο , τοσο μικρο
και μιαν αγαπη πιο μικρη και τι μας μενει?
Ενα χρυσοψαρο στην γυαλα του νεκρο
Να περιμενει ωκεανους ,
να περιμενει....
-
Ρακένδυτε απ' ότι βλέπω και διαβάζω , βρίσκεσαι σε μεγάλη φάση . Να το πω ποδοσφαιρικά , είσαι σε φουλ φόρμα και χτυπάς με
τα Χρυσά Μάτια τελικό CL . Εύγε φίλε μου !!!
-
ευχαριστω για το σχολιο ipea :)
τα "ματια χρυσα" ειναι σιγουρα το πιο δουλεμενο μου ποιματακι.. οσο και αν δεν του φαινεται η αν χανει καπου στον ρυθμο το εχω ψαξει λεξη προς λεξη οσο κανενα αλλο και για αυτο χαιρομαι παρα παρα πολυ που σου αρεσε!!! :)