Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Black_BattleDragon στις 02/12/09, 00:32
-
Δω χάμω κείτεται νεκρός,
μίζερος άνθρωπος...κακός,
κανένας δεν εδάκρυσε
σαν έφυγε η ψυχή του.
Κανείς πένθος δεν βίωσε,
μόνος του απεβίωσε,
το δάκρυ το τελευταίο του
ταξίδεψε μονάχο.
Αγάπης χέρι στα στερνά,
στα τελευταία τα λεπτά,
δεν βρέθηκε το χέρι του
τρεμάμενο να κρατήσει.
Και ούτε πρόσωπο...έστω γνωστό,
σαν χάρη σε συνάνθρωπο,
δεν ήταν στο τέλος πλάι του,
με ένα φιλί στο μέτωπο,
για να τον χαιρετήσει.
Έζησε μόνος τη ζωή,
του κόσμου απέφευγε τη βουή,
γιατί ποτέ δεν κατάφερε
το φόβο του να νικήσει.
Στα όνειρα έβρισκε το φως,
μέχρι το τέλος...τόσο δειλός,
ποτέ του δεν βρήκε δύναμη
τον ήλιο να αντικρίσει.
Σε μια φυλακή τον είχα βρει
την έχτιζε μου είπε...μια ζωή,
ποτέ του δεν ετόλμησε
να ανοίξει τα φτερά του.
Τους ανθρώπους, μου ‘πε...δεν τους μπορώ,
τους αγαπάω...μα πονώ,
κάθε φορά που έρχονται
μου κλέβουνε και κάτι.
Δεν είναι που είμαι κακός
μου ‘πε κάποτε...εμπιστευτικώς,
μα τρόπο δεν έχω άλλο πια
να πάψω να πονάω.
Δω χάμω κείτεται νεκρός,
μίζερος άνθρωπος...κακός,
με όρκισε στο τάφο του
ετούτο πως θα γράψω.
Ποτέ κανείς να μη σταθεί,
πάνω από το μνήμα του και πει,
πως άνθρωπος ήτανε κι αυτός,
και ίσως τελικά να άξιζε
σαν έφευγε...να κλάψω.
-
Ώρες - ώρες με κάνεις κι ανατριχιάζω ρε γμτ...
Κι αυτό είναι πολύυυυυ καλό!!! :)
-
Χμμμ δεν είναι και κάθε μέρα που καταφέρνει κανείς
να κάνει μία γυναίκα δύο μέτρα να αναριχιάζει! :P...
αυτό και αν είναι επιτυχία ;)
Σε ευχαριστώ πολύ βρε Μαράκι...το συγκεκριμένο
σε κάνει να νοιώθεις την ανάγκη να ακούσεις ένα καλό λόγο!!
Φιλιά μικρή!
-
Σε μια φυλακή τον είχα βρει - την έχτιζε μου είπε...μια ζωή,
ποτέ του δεν ετόλμησε να ανοίξει τα φτερά του
Ξεχώρισα αυτή τη στροφή . Έχει όμως και άλλα πολύ δυνατά σημεία . Παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον μέχρι το τέλος , όπου πράγματι , "άξιζε κι αυτός ένα δάκρυ"...
-
Ipea σε ευχαριστώ πόλύ για τα καλά σου λόγια. Και για μένα είναι σίγουρο ότι άξιζε ένα δάκρυ, απλά πότε άραγε φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο να απαρνηθεί αυτή του την αξία και να γίνει "κακός";...το καταλαβαίνει άραγε ή είναι μία παγίδα στην οποία πέφτει χωρίς καν να το αντιληφθεί;...κάποια από τα ερωτήματα που γέννησαν το συγκεκριμένο ποίημα.
Να σαι καλά και έχεις την καλησπέρα μου.