Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: rosename στις 11/12/09, 13:06
-
Όποιον κι αν ζήτησα θεό
Τον κόσμο μου δεν γνώρισε
Όλοι με κάναν να πονώ
Κι η μοίρα μου κοιμάται
Κι αν ζήτησα τον ουρανό
Την πίκρα μου δεν χώρεσε
Έστειλε δάκρυα φωτιάς
Για μένα που λυπάται
Στα χείλη μου λυγίζει η φωνή
Και η οργή απ την ψυχή ξεσπάει
Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή
Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει
Η φαντασία ζωηρή
Το όνειρο ζητάει
Με συνεπαίρνει η χαρά
Σαν της ζωής το νήμα
Όταν ζητάω το φιλί
Σαν το νερό κυλάει
Και της ψυχής η χαραυγή
Λευκό αγγέλου ντύμα
Στα χείλη μου λυγίζει η φωνή
Και η οργή απ την ψυχή ξεσπάει
Νοστάλγησα μια ήρεμη ζωή
Και τώρα πια κανείς κανείς δεν με κρατάει