Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Vern στις 18/12/09, 05:00
-
Στη τρυπημένη τσέπη σου , λεφτά ποτε δεν είχες
Και συνεχώς τις έξυνες του κεφαλιού τις τρίχες
Μα ξαφνικά η κούτρα σου κατέβασε μια ιδέα
Και από μαυρη η ζωή σου , έγινε ωραία
Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακό και το καλό παλεύουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία έσωσε τον απεγνωσμένο
Τα είχες όλα κάποτε , άρχοντας φημισμένος
Στο δρόμο σε αγνάντευε, ο κόσμος μαγεμένος
Μα ξαφνικά μια άρρωστη κατέβασες ιδέα
Την πλάτη ο περίγυρος σου γύρισε μοιραία
Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακο και το καλο παλευουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία πρόδωσε τον αρρωστημένο
Μόνος σου περιδιάβαινες σαν ξέμπαρκο αλάνι
Και τη Λενιώ βλαστήμαγες σκατά πως σε 'χει κάνει
Μα ξαφνικά η κούτρα σου κατέβασε μια ιδέα
Και τρέχει καταπράσινη να μάθει ποια είν' η Ρέα
Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακο και το καλο παλευουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία έσμιξε τον ερωτευμένο
Τη φαντασία ελεύθερη πολύ , μη την αφήσεις
μα ούτε μέσα στη φαιά , σκλάβα να την κρατήσεις...