Όταν μόνα τα λόγια κυλάνε
για παλιές ιστορίες μιλάνε.
Το κρασί λύνει γλώσσες που λένε
ότι κάνει φαντασίες να καίνε.
**********
Γύρω πρόσωπα π’ ο χρόνος χαράξει
κ’ ότι έγινε παραμύθι φαντάζει.
Ο καπνός που τα φώτα θολώνει
γκρίζο όνειρo καρδιά να ματώνει.
**********
Είναι άνθρωποι που νοιώθουνε μόνοι,
είν’ εκείνοι που ο πόνος πληγώνει.
Είναι κάποιοι που με πάθος μιλάνε
και τα πίνουν γιατί λέει ξεχνάνε.
**********
Όλ’ οι δρόμοι εκεί οδηγάνε
κάθε βράδυ ελπίδες τρυγάνε,
όλοι γύρω για κάτι μιλάνε
κ’ οι καημοί τραγουδούν και γελάνε.
**********
Καπηλειό γειτονιάς ξεχασμένο
στο πλακόστρωτο δίπλα στημένο.
Κάποιος ήρθε και σήμερα πάλι,
κυρτοί ώμοι, σκυφτό το κεφάλι. . !