Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 05/01/10, 17:49
-
Τα νιάτα κι αν ξεμάκρυναν
ποτέ δεν θα χαθούνε
μες τον καμβά του κόσμου αυτού
παιχνίδια ζωγραφίζουν
φυλλομετρώντας τις στιγμές
που άλλο δεν θα 'ρθούνε
σε μυστικό μονόδρομο
τα όνειρα θυμίζουν
τα νιάτα κι αν κοιμήθηκαν
τραγούδια μουρμουρίζουν
μέσα στο παραλήρημα
ιδρώνουν και θυμούνται
τα χρόνια κι αν επέρασαν
ποτέ τους δεν δακρύζουν
και θα κρατούν το λόγο τους
και δεν θα ξεπουλιούνται
τα νιάτα κι αν εγέρασαν
παιδιά πάντα θα μένουν
και τη ζωή σε μια κλωστή
θα έχουν περασμένη
κι αν χάνουνε το ρόλο τους
πεισμώνουν κι επιμένουν
και θα ανασταίνουν πάντοτε
ελπίδα πεθαμένη...
-
αισιοδοξη προσέγγιση, όμως εγω θα σταθω στην δυνατιοτητα σου να ''γραφεις'' για προσωπα και καταστάσεις που σε υπερβαινουν τουλάχιστον ηλικιακά...Μπραβο σου.
-
Καλημέρα Παναγιώτη μου!
Η δύναμη της μνήμης είναι τόσο δυνατή που διαρκώς σου χτυπάει την πόρτα, σε παίρνει στο κατώπι, σου υπενθυμίζει τις έντονες στιγμές, την ουσία του χρόνου...... που όσο κι αν κυλά ... σ' αυτή την δύναμη υπάρχουνε οι δικές τις στασιμότητες. Να είσαι καλά φίλε μου και να γράφεις! :)
-
σας ευχαριστώ παιδιά για τα καλά σας λόγια
και για ότι με διαβάζετε