Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Μιχάλης13 στις 09/01/10, 21:53
-
Ο κλέφτης μπήκε από την πόρτα με το κλειδί
που έκρυβε η σκιά μου , εκεί δίπλα στη γλάστρα
- καιρούς ατέλειτωτους - .
Δίχως να φοβηθεί τον ήλιο
άνοιξε τα σφαλισμένα παράθυρα και κάπνισε
το τσιγάρο που καιγόταν ακόμα αγέρωχο στο τασάκι .
Ήπιε το ποτήρι με το αλμυρό νερό σαν δάκρυ
που στεκόταν πάνω στο τραπέζι
για να ξεδιψάσει .
Μετά έπιασε δουλειά
κι άρχισε να μαζεύει σε μια πλαστική σακούλα
στεναγμούς .
Κι έψαξε σπιθαμή προς σπιθαμή για να συλλέξει
όσα κομμάτια μπορούσαν να συνθέσουν εδώ γύρω
μια ζωή .
Ύστερα ξεκρέμασε το κάδρο το αδειανό
που ίσως περίμενε μια αυριανή φωτογραφία
να χωρέσει .
Έριξε μια γκρίζα ματιά στα κλοπιμαία .
Αυτά ήταν όλα .
Τον συνάντησα ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια
δυο αιώνες πιο κάτω .
Αύριο θα λείπω ξανά ,
του ψέλλισα χαμογελώντας .
-
Μιχάλη με καταμπέρδεψες... ωσπου να φτάσω στον επίλογο...
Δεν ξερω αν πειραματιζεσαι σε εναν νεο τροπο γραφής...
Πιστευω πάντως οτι εδω τουλάχιστον τα πήγες περίφημα.
Αυτος ο τροπος γραφής, ο γεμάτος επιλεγμένες αντιφάσεις σε συνδιασμό με το χαμογελώντας στο τέλος...
η περιγραφή των σκηνών και η πλοκη των πιθανοτητων... πισω - μπρός, κάδρο-φωτογραφία,το τσιγάρο που καιγοταν... Μιχαλη, χωρις υπερβολή (δεξου πως) αντανακλά ίσως οτι πιο δυναμικά δικο σου, εχω διαβάσει.
-
Μου αρέσει.
-
Μακάρι να ναι έτσι Λάμπρο γιατι αν ισχύει σημαίνει ότι βελτιώνω τον τρόπο γραφής μου και τον τρόπο που κυρίως προσπαθώ να εκφραστώ . Όπως και να χει σε ευχαριστώ πάρα πολύ φίλε μου για το σχόλιο σου . Να σαι καλά !
Malezyanni χαίρομαι πολύ που σου άρεσε . Σε ευχαριστώ !