Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: skiaxtro στις 10/01/10, 03:02
-
Χάθηκα μεσ΄ τη σιωπή
φάντασμα της πόλης η βοή
ψάχνω ένα θόρυβο να με αναστατώσει
μα και η φασαρία μ΄έχει προδώσει
μεσ΄ της σιωπής μου το κενό
χάνομαι και ακροβατώ.
Ελπίζω σ΄ένα ψιθύρισμα,
στης μουσικής το γύρισμα
να ΄ρθει να με ξυπνήσει
απ΄ το λήθαργο που έχω κυλήσει.
Απ΄τα βαριά σκεπάσματα να με σηκώσει
και σαν τυφώνας στον ουρανό να με υψώσει
Να δω τον κόσμο μέσα απ΄την παραζάλη
για να χω το κουράγιο να γυρίσω πίσω πάλι
τη σιωπή με κρότο να σκοτώσω
και τον εαυτό μου απ΄την άβυσσο να σώσω.
Ελπίζω σ΄ένα ψιθύρισμα,
στης μουσικής το γύρισμα
να έρθει σε χορό να με ζητήσει
και στην αγκαλιά της δυνατά να με κρατήσει.
-
''Να δω τον κόσμο μέσα απ΄την παραζάλη
για να χω το κουράγιο να γυρίσω πίσω πάλι''
Ιδεατός τρόπος... προς μιμηση ή αποφυγή;
Μπράβο σου παντως ...και καλως ήλθες...
-
"Ιδεατός τρόπος... προς μιμηση ή αποφυγή; "
εξαρτάται απ΄την ψυχική δύναμη του καθενός
Ευχαριστώ πολύ Λάμπρο, και για το σχόλιό σου!