Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: CJ_DKIKI στις 13/01/10, 22:05
-
ΓΕΡΑΣΑΜΕ ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ?
Όλα αλλάζουν, τα χρόνια σαν περνούν,
άλλοι διστάζουν
και οι φόβοι μας αλλόκοτα
μες τα σεντούκια τα παλιά
τρέχουνε να κρυφτούν.
Τα δάχτυλα μας γέρασαν
και δείχνουν να πονούν
μην μου τα κλείνεις να χαρείς,
πίσω τους τόσα κρύψαμε
και τώρα θα φανούν.
Μπροστά απ' τα μάτια μας περνούν
εικόνες και ενοχές
κομμάτια μας,
οι αναμνήσεις μας, ξεθώριασαν
και πίσω δε γυρνούν.
Τα χείλη μας στεγνώσανε
απ' την χρόνια σιωπή
όσο κι αν τώρα τα κουνάς
δεν βγαίνει πιά φωνή.
Κι αν όλοι γύρω γέρασαν
και ζούνε μοναχοί
εμείς το επιλέξαμε
έναν καθρέφτη πάρε, δες
η αλήθεια είναι εκει.
ΦΩΤΙΑΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
-
Καλώς όρισες Κυριακή.
Πολύ γλυκά λόγια γεμάτα νοσταλγία.
Θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω ένα παλιότερο δικό μου.
Ναυάγιο το λένε όσοι δε ζουν
Ναυάγιο το λένε όσοι δε ζουν
όσοι δεν έχουν το κουράγιο ν’ αγαπήσουν
στη μοναξιά τους λένε τι να πουν
δεν έχουν όνειρα μαζί να σεργιανίσουν.
Κι’ όμως βοτάνια έχει η ζωή
το δάκρυ το πικρό σου να μπολιάσεις
ένα χαμόγελο θ’ ανθίσει το πρωί
τον κάβο χωρίς κύμα να περάσεις.
Ναυάγιο το λένε όσοι πονούν
όσοι δεν έχουν στη ψυχή τους την ελπίδα
τις συμπληγάδες κάθε μέρα πως περνούν
δεν έχει τέλος λένε η καταιγίδα.
Κι’ όμως μπορείς και τώρα ν’ αγαπήσεις
από το κόκκινο κρασί που’ χες αφήσει
κάνε τον έρωτα να πιει και να μεθύσει
υπάρχουν στη ζωή οάσεις
με το καράβι της ερήμου να περάσεις
πίκρες και βάσανα στην άμμο να σκορπίσεις.
-
Ξέρεις πολλές φορές η φωνή κάνει τα λόγια να ακούγονται ωραία,
άλλες πάλι, τα λόγια κάνουν τη φωνή μελωδική.
Διαβάζοντας τους στίχους σου, άκουσα στη φωνή μου μια μελωδία,
που δεν την είχα πριν.
Ελπίζω να έχεις λάβει συμμετοχή, με κάτι νεό!