Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: CJ_DKIKI στις 24/01/10, 01:05
-
ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΣΤΟ ΓΙΟ
Μια κόλα λευκή και πως ν' αρχίσω;
τί να σου γράψω, πως να στο τραγουδήσω;
Μ' ένα τραγούδι σκέφτηκα, τον κόσμο να σου δείξω
μα είσαι μικρός πολύ, κι ένα παιδί πως να το ξεναγήσω;
Φαντάσου πως ο κόσμος μας,
είναι ένα νησί
Ο ήλιος είναι φίλος μας
και η θάλασσα τριγύρω μας
εμπόδιο στη φυγή
Είναι ο φάρος δρόμος μας,
μα ακόμη δεν ανάβει
Είναι η ζωή μας μια στεριά
κι εμείς σ'ένα καράβι.
Πλέουμε σε θάλασσα βαθιά,
μα έχουμε πανιά τα ονειρά μας
Ένα χαμόγελο στη μοναξιά,
τα λίγα είναι πολλά και τα πολλά δικά μας
Απο παιδί βιαζόμουνα να φύγω για ταξίδια,
μα τώρα πάω σιγά
Φταίνε αυτά που αντίκρυσα,
όλο το κόσμο γύρισα
μα τίποτα δεν είδα
Μα εσένα Γιέ μου σ'αγαπώ
στον κόσμο αυτό δεν έχω αλλον
μια συμβουλή θε να σου πώ
κι ένα καημό μεγάλο
Αν έχω φύγει απ΄τη ζωή
να μη σε πιάνει τρόμος
Η θάλασσα είναι η κόλαση
μα ο Άνθρωπος ο δρόμος!
ΦΩΤΙΑΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ