Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 12/02/10, 18:00
-
Λέει να σβήσει το κερί του
μετά να κάψει το κελί του
και μες στην στάχτη να ‘βρουν ήδη
το χρυσαφί της δαχτυλίδι.
Δίπλα , σαν σύννεφο σε αγέρα
να βρουν και την δική του βέρα
το pasl να φτιάξουν, για μια γνώμη
οι δικαστές κι οι αστυνόμοι.
Καλά που κάνει τη δουλειά του
δένοντας κι άλλο τη θηλιά του!!!!!!!!
Λέει δεν θέλει πίκρες άλλες
και στο κελί στήνει κρεμάλες,
πριν το σκοτάδι τον τυλίξει
τον κόσμο έχει αποκηρύξει…
Πατρός αγνώστου…μαύρα πλάνα,
σε οίκους ανοχής η μάνα,
η σύζυγος στο αλκοολίκι,
κι ο γιος πρεζόνι και καθίκι.
Άμα περάσει λίγη ώρα
θα ταλαντεύεται σε αιώρα
Τα πίσω θα ‘χει πια ξεχάσει
και σ’ άλλα μέρη θα ‘χει φτάσει
δύο τρυγόνια μ’ ένα σμπάρο
και στρίβει το στερνό τσιγάρο….
Την απουσία του προσέχουν,
οι δεσμοφύλακες και τρέχουν,
πως θέλει μέρες, το ‘χουν νοιώσει,
τον άγιο Πέτρο ν’ ανταμώσει….
Χωρίς δισάκι πια στον ώμο
Χριστέ μου φώτισ’ του το δρόμο
19.05.09
-
Ivike, να σου πω, ότι θα μπορούσε κανείς να το τραγουδίσει σαν νανούρισμα σε μωρό. Ενώ έχει μπόλικη μαυρίλα στην ουσία του, διαβάζοντας το, βγαίνει μελωδικότητα και ρυθμός. Ιδιαίτερα αυτή η αιώρα μοιάζει με μετρονόμος, που τον κινεί η ίδια η ζωή. Αποφασισμένος και ήρεμος, σα να πίνει ένα ποτήρι νερό.
-
Για την επίσκεψη και το σχόλιο σ' ευχαριστώ φίλε XoLiDoXoS
Μαυρίλα φυσικά και έχει αφού μιλά για τερματισμό μιας ζωής.....
Σαν νανούρισμα όμως σε μωρό; μόνο ως προς την μελωδία και τον ρυθμό του...
γιατί για το περιεχόμενο του θα το 'λεγα ακατάλληλο για ...μωρό.............
Τα λέμε!!!!!!!!!!!