Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: augo στις 06/04/10, 09:43
-
Πέρα στα βάθη των καιρών όπου γεννιούντ΄ οι θρύλοι
κι οι αγάπες ταξιδεύουνε με κάτασπρα πανιά
ζούσε μια κόρη, άνθιζε, σαν χάραμα τ΄ Απρίλη,
σαν ηλιαχτίδα βάδιζε, σαν άστρο του βοριά.
Ένα φτωχό ναυτόπουλο έκλεψε την καρδιά της
μια μέρα που ανταμώσανε στου κάμπου τη γιορτή
μ΄ απ΄ την αυγή ξεγλύστρισε απρόσκλητος ο μπάτης
και πρόσταξε σαλπάρισμα στο πρώτο τους φιλί.
Καθώς της Μοίρας ο σκοπός αγέρωχος αλλάζει
δίχως κανένα να ρωτά σ΄ ολάκερη τη Γη
τους πειρατές οδήγησε στης κόρης το περβάζι
κάποια βραδιά την κούρσεψαν, την πήρανε μαζί.
Σα σκλάβα την επούλησαν, χρυσάφι το κορμί της,
ότι μονάχη απόμεινε μία γυμνή ψυχή
που καρτερά την θάλασσα στ΄ αγνάντι απ΄ το κελί της
να φέρει το ναυτόπουλο, όμως αυτή αργεί.
Αχ, να γινόμουν βότσαλο να με φιλά το κύμα,
θαλασσοπούλι, να πετώ σε μακρινές στεριές,
πανί που καλοτάξιδα θα φτερουγίζω πρίμα,
ν΄ αδράξω απ΄την αγάπη μου μονάκριβες στιγμές.
Πάνω στο κάστρο που γερνά και χορταριάζει η πέτρα
αυτή που μ΄ άλλη χώρισε μία λεπτή σχισμή
αργά κι η κόρη πέτρωσε, μα εσύ διαβάτη μέτρα
εκείνα τ΄ αγριολούλουδα που φύτρωσαν εκεί.
-
πολύ μου άρεσε η ατμόσφαιρά του.. Κάτι από εμπόρους των εθνών του Παπαδιαμάντη σε έμμετρο λόγο.. Κάτι από τον Σεβάχ των Παπαδόπουλου-Λοίζου.. Προσεγμένος ο λόγος, το μέτρο κι η ρίμα του, ξεχειλίζει από εικόνες! "Η σκλάβα" σαν τίτλος δε με προετοίμασε για το τι θα διαβάσω... αλλά ίσως ήταν καλύτερα έτσι...
Μπράβο λοιπόν!
-
Ωραίο και ατμοσφαιρικο πράγματι.. Μας ταξίδεψε, μπράβο! :clap
-
Απλά εντυπωσιακό - εξαιρετικό , θυμίζει δημοτικό τραγούδι του παλιού καιρού . Συγχαρητήρια !!!
-
Πολύ Καλο, με ρυθμό εύστοχα διαλεγμένες λέξεις, και έντονες εικόνες που και μετά το τέλος μένουν στο νού.
Βγαίνει απο μέσα του μουσική.
Αν μού επιτρέπεις μπορώ να κάνω μιά μικρή επισήμανση;
Μέ φιλικούς χαιρετισμούς.
-
Χρόνια πολλά σε όλους τους καλούς φίλους-μέλη του kithara.gr. Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Αγαπητέ φίλε martinos και βέβαια, οποιαδήποτε παρατήρηση-επισήμανση είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη, γι΄αυτό και δημοσιεύονται οι στίχοι, αλλιώς θα τους έτρωγαν οι σκώροι στα συρτάρια.
-
Φίλε μου augo εδω είναι μια μικρή επισήμανση πού θάθελα να κάνω.
Στόν ποιητικό λόγο έμμετρο η όχι ο ρυθμός και ο ήχος έχουν μεγάλη σημασία. Γενικά πρέπει να αποφεύγονται διαδοχικές λέξεις που η μια τελειώνει σε/ και η άλλη αρχίζει απο σύμφωνο διότι έτσι χάνεται ο ήχος απο το στίχο. Λές γιά παράδειγμα: αχ να γινόμουν βότσαλο Εδώ εχουμε ένα ν και ενα β διαδοχικα. Κοίταξε τώρα την αλλη εκδοχή: νάμουνα Θέ μου βότσαλο. Πριν το β εχεις το ου, και ο στίχος ειναι ηχηρότερος.
Το ιδιο συμβαίνει και στο στίχο : ...επούλησαν χρυσάφι εδώ ν με χ ενώ πχ πουλήσανε χρυσάφι αντηχεί αλλοιώς.
Επίσης πρεπει να αποφεύγει κανείς να μπάινει ¨κόντρα¨ στο μέτρο. Λές εδώ: ...μία γυμνή ψυχή, ενω το μετρο και ο ρυθμός ζητάνε τονισμό στην συλλαβή ακριβώς πριν τη ¨γυμνη¨ δηλαδή κ΄πως έτσι: ....ολόγυμνη ψυχή...
Το θέμα ειναι ότι το στιχούργημα αυτό ειναι πάρα πολύ καλό και νάσαι σίγουρος ότι αν δεν το πίστευα δεν θα το σχολίαζα καθόλου.
Σ΄ευχαριστω για την ευκαιρία που μου έδωσες και συνέχισε με το κεφάλι ψηλά να γράφεις.
Φιλικα σε χαιρετω απο το Düsseldorf
-
Aγαπητέ Μαρτίνε σ΄ ευχαριστώ πολύ κατ΄αρχήν για τις επισημάνσεις σου και για τον κόπο που έκανες να ασχοληθείς με αυτό το συγκεκριμένο στιχούργημα. 'Εχεις δίκιο ως προς το εύηχο στη σειρά φωνήεν-φωνήεν, σύμφωνο-σύμφωνο κλπ. Το ξέρω και με έχει απασχολήσει σε πάρα πολλές δημιουργίες μου, τώρα πλέον δεν με απασχολεί και τόσο γιατί δίνω ιδαίτερη βαρύτητα στο σύνολο. Ως προς το μέτρο όμως (άλλο μέτρο κι άλλο ρυθμός) επίτρεψέ μου να σου πω ότι ο τονισμός δεν έχει καμιά σημασία. Π.χ το "μία γυμνή ψυχή" είναι ιαμβικό μέτρο (μι/ά γυ/μνή ψυ/χή) ενώ ο ορθογραφικός τονισμός είναι στο μία. Και για να γίνω πιο σαφής σου παραθέτω το εξής παράδειγμα απ΄ το γνωστό τραγούδι "Πάει, πάει, πάει" του μεγάλου Ζαμπέτα σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη (Τσάντα) που ερμηνεύει (απαράμιλλα) η Βίκυ Μοσχολιού:
"Τα φώτα σβήσανε
τα σπίτια κλείσανε
η νύχτα έπεσε πολύ βαριά
κάτι με πνίγει που έχεις φύγει
σε άλλα μέρη σαν τα πουλιά".
Aυτά τα ολίγα και σ΄ευχαριστώ πολύ και πάλι!