Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 09/05/10, 09:13
-
Ανακατεύτρες οι σιωπές, μ’ ακολουθούν
σ’ ενός θιάσου την πομπή, στα καμαρίνια
κι είναι τα κάλλη της αυγής που με μεθούν
κι οι οιωνοσκόποι για της γης τα μερομήνια
Άγιος του θάνατου ο ρόγχος, κι ορατός
για το εξημέρωμα του νέου του πελάτη
ήμουν σαν άνεμος που αγρίευε, λυτός
και ακυβέρνητο σκαρί ήσουν στα πλάτη
κι όπως ζωγράφιζες Μαϊστρους στ’ ανοιχτά
σε ακουαρέλες, με πινέλα τα δαιμόνια,
ένοιωθες τ’ όρνιο της αγάπης ν’ αλυχτά
και τόσες θύμησες να χάνονται στα χρόνια.
Να τα μαζέψεις τα κουρέλια, σου ‘χαν πει
γιατί εμποδίζαν του καημού τους το στημόνι
κυκλοφορούσαν κι ούτε νοιώθανε ντροπή,
με τέρμα γκάζι, και μ’ ανάποδο τιμόνι
Ανακατεύτρες οι σιωπές, χωρίς ρυθμό
σε είχαν δραπέτη σε ζωή που δεν σου ανήκει
με ριγωτή φανέλα δίχως αριθμό
ποιες ιαχές σου ν’ ακουστούν, και για ποια νίκη
9.7.07
-
"Να τα μαζέψεις τα κουρέλια, σου ‘χαν πει
γιατί εμποδίζαν του καημού τους το στημόνι
κυκλοφορούσαν κι ούτε νοιώθανε ντροπή,
με τέρμα γκάζι, και μ’ ανάποδο τιμόνι"
...κι ούτε νοιώθανε ντροπή...πράγματι έτσι συμβαίνει, δεν ντρέπονται γιατί είναι αυθεντικά και δεν έχουν λόγο να κρυφτούν...όπως και κάθε τι αληθινό. Μια κούρσα όλο σου το δημιούργημα Θανάση, πολύ νοσταγλική όμως...Μπράβο σου!!!
-
πανέμορφο είναι φίλε μου, χαίρομαι να συναντώ παντού... να είσαι καλά
-
Καλή μου Γεωργία
σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο
Απομακρυνθήκαμε λίγο αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος
ας είναι κι έτσι τα φιλαράκια είναι πάντα φιλαράκια!!!!
Φίλε μου Χρήστο σου χρωστώ κι εσένα ένα μεγάλο ευχαριστώ
ξέρεις ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία
και οι σχολιασμοί σου είναι τιμή μου!!!!!!
Να είστε πάντα καλά!!!!!!!!!!!!!